o 23:30 odpływam

[eka]

Realizm, realizm, realizm...
Dobry wiersz, choć pozbyłabym się paru słów, np.


między nami rodzi się przestrzeń
w ulotnych kolorach
każde niedopowiedzenie rośnie obietnicą

brak wyobraźni na granicy białego szumu
zakończy i ten wieczór
o dwudziestej trzeciej trzydzieści

zwyczajnie

------------------------------
ale to tylko alternatywa, sorry za kombinowanie Twoimi wersami.

[anastazja]

Leszku, eka. Coś jak w reklamie: brawo ty, brawo ja a tak poważnie. eki wersja jest dobra - krótsza. Wiersz spoko. Pozdrówka.

[lczerwosz]

eki wersja jest dobra - krótsza

ale nie martwię się wcale,
Eko, dziękuję za takie spojrzenie, stale walczę ze sobą, aby jak najkrócej, ale poniżej pewnej liczby, nie wiem, może nieczytelny rebus.
Anastazjo, dziękuję.

[eka]

ale nie martwię się wcale,

Szczerze? Twoje wersy leżą mi bardziej.

[tabakiera]

Bardzo dobrze poprowadzony wiersz. Na początku wątła nadzieja, zawieszenie słów, które są szansą, obietnicą. Potem - szara rzeczywistość. Przewidywalna - widać nie pierwszy raz tak się zdarza,
pozdrawiam.

[lczerwosz]

widać nie pierwszy raz tak się zdarza

- Czy wąż ma ogon?
- Wyłącznie

[em_]

każde niedopowiedziane słowo
oznaczać może obietnicę

ale brzmienie wyobraźni zanika
na granicy białego szumu

- ten fragment tak jakoś za mną chodzi,
niezły wiersz

[Hosanna]

podoba mi się
opisuje sprzeczności występujące przy dłuższym współżyciu
jest i relaks spokój kolory leniwa lecz jakby przyjemnie obietnica
jest zwyczajność w której drzemie ukryta tęsknota za sytuacją kiedy wyobraźnia wraz z całą jej ekscytacją i niepewnością jest odrzutowy motorem napędowym wstrzelającym we wręcz odmienne stany świadomości

[lczerwosz]

em_ - dziękuję że chodzi
Hosanno - no właśnie

[Podróżniczka]

Każdy wers dla mnie ma mocną wymowę