Rozdarta Sosna

[Lucile]

Piotr,
rzeczywiście, mam "kłopot" z tym wierszem. począwszy od tytułu.
Natychmiast nasuwa się skojarzenie z "Ludźmi bezdomnymi" Stefana Żeromskiego.
To symbol, prawie taki sam, jak Wyspiańskiego "miałeś chamie złoty róg", nieprawdaż.
Mniemam, że wybrałeś ten tytuł celowo, z rozmysłem.
Właśnie teraz przeczytałam komentarz Eki, też o tym napisała, więc tylko dopowiem, że jeszcze - oprócz oczywiście "Przedwiosnia" , odnalazłam skojarzenie z trzema "M" Tadeusza Peipera - w drugiej zwrotce, szczególnie w tym wersie

Charczy, mlaska puszka, drga po żelaznej drodze.

zabrzmiało mi "awangardowo peiperowsko" .

Już w swoich komentarzach powiedziałeś o "ideologii" tego utworu, więc nie będę szczególnie "drążyć".
A użyte środki stylistyczne - poprawne, niezłe - ale ja odczuwam jakiś przesyt.
Piotrek, to tylko moje odczucia, ale ja nie jestem dobrym przykładem, bowiem cechuje mnie (przynajmniej w wierszach) zbytnia skłonność do skrótowości i syntezy. Raczej słowa wyrzucam, niż je dodaję. I to też nie jest dobre, bo tekst staje się zbyt hermetyczny.
A Twój wiersz odbieram, jako przesłanie, prawie krzyk:

jak hejnał brzmią z wieży, rzeczywistość mącą,
a ja się brzytwy chwytam, bo tonę w tłumie rąk,
które zwaliły drzewa, przyjaciół puchaczy.

z powodu hejnału - nawet urwany krzyk.

Reasumując -

Ślę serdeczności
Lu cile

[pallas]

Ciekawa interpretacja, ale nie jedyna, na pewno Edmund coś powie, mam taką nadzieję.

[Alicja Jonasz]

Piotrze, zakradłam się tutaj, żeby poczytać i zdradzę Ci w tajemnicy (ciiiii), że też kiedyś pisałam wiersze. Nawet jeden zamieściłam na podobnym forum. Długo nikt go nie komentował, aż w końcu doczekałam się pierwszego wpisu z informacją, że powinnam pójść inną drogą. Wiersz był o miłości, cierpieniu, poszukiwaniu. Czytam poezję, lubię Baczyńskiego, Poświatowską. Poczytałam i Ciebie:) Pozdrawiam:)

[pallas]

A pokarzesz swoje wiersze, lubię czytać, a wiersze są zawsze ciekawe, staram się tu czytać jak najwięcej, ale nie mam czasem pomysłu jak napisać komentarz autorowi, bo chce go naprowadzić, pokazać, co mi się podoba, a co nie. To trudne, ale kto powiedział, że to proste, opowiadania mi jeszcze o zgrozo wychodzą nielogiczne i pogmatwane, że pewnie nikt by tego nie czytał, zresztą to są strzępy. Dzięki, że wpadłaś Alicjo.

[Gajka]

Widzisz JERZY a może jednak spróbować pisać opowiadania.

[alchemik]

30 czasowników, staraj się Jerzy

Czemu, Jerzy?

Piotrek pisze i używa czasowników.
To wiersz burza, wciąż idzie i się przemienia.
Czyli wiersz czasownikowy.
Nie bronię Piotra.
Nie jestem nawet w stanie, bo mnie wciąż zadziwia tym swoim niekonwencjonalnym pisaniem.

Faktycznie wyliczankowość przesłania wiersz, osobiście mocno bym tekst okroił...

Marcinie, taki uczeń, to przekleństwo, bo uczy nauczyciela nowego spojrzenia na poezję.
Oczywiście, że się potyka. Dlatego z nim pracuję.
Ale pokazuje mi zupełnie inne drogi.
Pewno wyssę go jak wampir, korzystając umiejętnie z tego spojrzenia.

Piotrek, nie przejmuj się.
A jednak, Ty z kolei korzystaj bardziej z moich wskazówek.

Jurek

Edmund coś powie za chwilę.

[alchemik]

Na razie Edmund powiada, że z tą rozdartą sosną, to walnąłeś z grubej rury opatentowanej symboliki.