W tym domu zostawiłam swoje dzieciństwo

[kamyczek]

Ile siły trzeba żeby pchnąć te drzwi
i zobaczyć nas wszystkich w jednej izbie

(...)

rodzice niestrudzeni pracą
z wyciągniętymi ramionami spełnionej nadziei

(...)

zapach drewna przy starym piecu grzaliśmy nasze serca
w modlitwie rano i wieczorem

P r z e p i ę k n i e

Pozdrawiam

[anastazja]

Coby, Elu - dzięki

Zastanawiam się nad rymem wewnętzrnym: drzwiami-bliznami

- słuszna uwaga Elu.
Tak to jest, kiedy wracamy po raz kolejny do wiersza, wtedy widzi się, to i owo. Uważam, ze bez tych drzwi wiersz nie straci sensu. Dziękuję TuiTam.



Witaj kamyczku - (mój ulubiony nicku) mało Cię tutaj - chyba? Tym bardziej jestem wdzięczna, że wstapiłaś do mnie. Dziękuję.

[em_]

Bardzo ładny wiersz.
Warto do niego wrócić.

[AS...]

czytając taki wiersz nie myśli się o szukaniu potknięć
jak Eka
szacun

[Alicja Jonasz]

Zapach dzieciństwa, ale tylko zapach, bo teraz "demony w owczej skórze". Piękny wiersz (dla mnie) o utracie siebie...

[Podróżniczka]

za drzwiami mała arka Noego

świetny wers, zresztą, jak i cały wiersz

Pozdrawiam

[anastazja]

em_
Asie
Alicjo
Podróżniczko

Nie macie pojęcia, jak bardzo się cieszę dziękuję