Je suis

[Koleś]

Jakieś to zbyt dosłowne, a już pewnością pierwsze dwie strofy. Później jest dużo lepiej, niegłupie przemyślenia, chociaż nic nowego nie odkrywają. Świat wciąż był, jest i będzie ten sam, nawet jak zabraknie ludzi. Właściwie, to dobrze, że się wykańczamy, bo zbyt szybko się rozmnażamy, jesteśmy pasożytami i natura sobie z nami da radę - wykończy gatunek ludzki i będzie miała spokój. Dzięki agresji się rozwinęliśmy i przez agresję wyginiemy, taka jest kolej rzeczy.

Ładnie zrytmizowany wiersz, chociaż szkoda, że przekazuje mało odkrywcze prawdy. W skali od 1 do 10 dałbym mu 5.

Pozdrawiam.

[coobus]

Dzięki, Ana, za taki właśnie odbiór
Piotrze, jeszcze raz pozdrawiam

[Fałszerz komunikatów]

[/quote]Piotrze, jeszcze raz pozdrawiam [quote]

[coobus]

W skali od 1 do 10 dałbym mu 5.

I ode mnie piąteczka dla Ciebie, Koleś

[Gloinnen]

Wiersz na pewno potrzebny. Napisany w duchu głęboko humanistycznym i w tym momencie zaczynam zastanawiać się, na ile nasz europejski humanizm/idealizm ma jeszcze sens, w konfrontacji z pierwiastkami oraz energią pochodzącymi z zupełnie innego źródła.

Obawiam się, że właśnie ten naiwny humanizm nas zgubi. Nas, jako wspólnotę, z którą się utożsamiasz, mówiąc "Je suis Charlie", etc.
Tymczasem zapominamy, że człowieczeństwo jest w gruncie rzeczy przerażające.

Pozdrawiam,


Glo.

[Marcin Sztelak]

Ech już nas zgubiło, jesteśmy świadkami końca znanego nam świata, zresztą może i lepiej?