Jest łodzią, która czeka na wiatr w satynowe żagle

[Henryk VIII]

Swoją także - a jakże! A po cóż by inaczej pisać?! Chyba nie muszę przynajmniej w tej sprawie wydawać dekretu, gdyż pozytywne , liczne komentarze są WIARYGODNYMI pieczęciami pod Twym tekstem. Masz czytelników - pisz zatem dla nich/ nas, lubiąc swoją Poezję! To przecież jest takie ważne...
Henryk VIII

[biegnąca po fali]

Marcinie, Henryku -

[Alek Osiński]

Pierwsze dwie - b. ładne, co do 3. to mam wątpliwości,wydaje mi się trochę oderwana,
ten strach właściwie nie wiadomo skąd się bierze, jakby trochę na siłę chciał być uprzedmiotowiony,
ale to oczywiście subiektywny odbiór...

[anastazja]

Odczuwam podobnie jak Alek. Jestem odosobniona w komentarzu. Wiersz wydaje mi się bardzo zabawny, to odsuwanie od ściany itp. wywołuje uśmiech. Dopiero 3 jest smutna. Ale podoba mi się bardzo
Pozdrawiam cieplutko.

[she]

Wiersz ogólnie bardzo mi się podoba
Bardzo fajny pomysł, ładnie ujęty. Liryczny, kołyszący tytuł - taki pościelowy (pasuje tutaj). Jest jedno "ale".
Pierwsze dwie części tworzą obraz, są surrealistycznym opisem, dopiero z trzeciej wynikają emocje podmiotu lirycznego i... zgodzę się z Alkiem,
że dzieje się to zbyt szybko, nieoczekiwanie. Jest strach, ale jaki, dlaczego, skąd...
Nie chodzi mi o dopowiedzenie tego, podania kawy na ławę, tylko o pewne wskazanie, nawiązanie tak, aby części wynikały z siebie, i wprowadzenie czytelnika
w emocje bohaterki. Więc... chyba dla mnie brakuje tutaj jednej zwrotki, która byłaby przedostatnią
Wtedy byłoby perfekcyjnie

Pozdrawiam!

[biegnąca po fali]

No dobrze. W takim razie spróbuję dopisać brakującą zwrotkę

Alku, anastazjo, she - dziękuję