Bóg nie ma z tym nic wspólnego

[Gloinnen]

Bardzo dobry wiersz, dotykający tematu, który mało kto potrafi udźwignąć. I cieszy, że nie powielasz schematów, które są zazwyczaj puste w środku. Ten utwór ma duży ładunek osobisty, świadectwo liryczne wydaje się całkowicie wiarygodne.
Delikatne, niewymuszone obrazowanie bez patosu podkreśla autentyczność tekstu, czyni go intymnym, kameralnym i bliskim dla czytelnika.

Pozdrawiam,


Glo.

[biegnąca po fali]

Dziękuję, Gloinnen.

[Henryk VIII]

Witaj!
Tekst Twój doskonale oddaje stany psychiczne - także i przekroczenie pewnej granicy cierpienia ( tak to przynajmniej czytam), gdy człowiek staje się znieczulony na to co bolało/ kaleczyło zbyt długo - po długim oswajaniu, śmierć wreszcie staje się oswojona - już nie straszna, już można ją włożyć pomiędzy przedmioty codziennego użytku...
Piszesz:" cisza spływa z chmur liście czepiają się płaszczy
trumien parasoli otwartych nie w porę
oczu w które spadały krople i wyglądało to tak
jakbyś płakał do środka" - SUPER!