Re-żarliwość

[Krzysztof]

Chętnie bym tu udzielił starszemu moderatorowi kilku uwag, coś może tam poprawił, ewentualnie ochrzanił ale się nie da, bo wierszyk jest naprawdę ładny, tak spokojnie i delikatnie podany, pozdr

[lczerwosz]

Mówiąc ogólnie - na tym właśnie polega problem. Modlitwy do słów. Tylko do słów.

Tak, to może być przejęzyczenie, a jednak obnaża dość uproszczone podświadome pojmowanie podmiotu, wszystko jedno, czy świeckiego czy religijnego, chodzi o adorację wzorców postaci lub ich symboli w jakimkolwiek wymiarze. Słowa nabierają cech podmiotu, a są tylko nośnikiem, powstaje mapowanie lub kopiowanie wizeruku lub wyobrażenia podmiotu na podręczną pamięć. Nie tylko pendrive ale i święty obrazek lub słowa poukładane w charakterystyczny sposób. I są używane jak przedmioty. Do patrzenia, dotykania, mówienia.

Brukowce też się trafiają.

Nie w moim wierszu. Bym bardzo był zawiedziony, gdybym się dowiedział, że prześniłem noc całą marząc o aniele upadłym lub mniemanym.

modlitwy skierowane w próżność

ująłeś to ładnie w swoim tekście komentarza. To nie próżnia, choć często sie zdarza. Próżność to bywa cecha modlącego się.

Ładna synteza.

No, tylko próba.

Chętnie bym tu udzielił starszemu moderatorowi kilku uwag...

Wal śmiało.
Moderatorem jestem tylko dla porządku. Jako autor i komentator przecież nie. I jak każdy autor łaknę odzewu. Komu na tym nie zależy.

[Krzysztof]

Ha, ha, odzew będzie, o to się nie martw ale jak będzie taka potrzeba, bo do tego wiersza nie mam zastrzeżeń

[jaguar]

"brylanty
rozsypane na podłodze"
są jak oślepiająca myśl, która króluje nocą, a niknie za dnia
bardzo mi sie podoba ten metaforyczny opis idei, myśli, osoby - co komu lepiej pasuje. Niby brylanty, niby oslepiajace, niby trywialne, a jak ładnie to pan ujął. Zatrzymala mnie ta miniatura. Dobrego dnia

[marta zoja]

[lczerwosz]

przetłumacz z niemego przynajmniej na migowy

nie mam zastrzeżeń

uff

pan

Leszek

[EdwardSkwarcan]

Wena zwiędła o świcie i stąd tyci błysk nocnych wizji
Miło było.

[lczerwosz]

Wena zwiędła o świcie i stąd tyci błysk nocnych wizji. Miło było.

Naprawdę miło to było w nocy. Dziękuję.

[Gloinnen]

nocna piękność po prostu
zwyczajnie zwiędnie o świcie

A może problemem jest percepcja?

Przyzwyczailiśmy się brać za pewnik to, co widzimy, obserwujemy i przetwarzamy w głowie.
A skąd wiemy, jaka naprawdę jest rzeczywistość?

Nie lubię tego typu stwierdzeń, bo są lekceważące dla świata, z którego tylko tyle postrzegamy, na ile pozwolą nam na to różne mentalne filtry.

Pozdrawiam,


Glo.

[lczerwosz]

Trudno myśleć o pewności percepcji na granicy snu i jawy. Twoje wyjaśnienie jest jak najbardziej prawdopodobne. Ale i odwrotnie. Piękno może być tylko mniemane lub po prostu wyśnione.