bezsilność

[lczerwosz]

Bardzo zdecydowana kreska. Chociaż kompozycyjnie - do przemyślenia. Kluczowe słowa nie ma dokąd wracać Piotrze występują już pierwszej linii, a potem dopiero wyjaśnienie. Mogła by być puenta albo tytuł. Niemniej to tylko dywagacje nad tekstem, który i tak się domyka. Cytat o dawaniu skutecznie rozbija patos pierwszego zdania.

[tetu]

Cytat o dawaniu skutecznie rozbija patos pierwszego zdania.

Dziękuję Leszku za wgląd, ale, że patos w pierwszym zdaniu?
Rozważę te Twoje dywagacje, choć nie obiecuję poprawy serdecznie pozdrawiam.

[lczerwosz]

niepotrzebna poprawa
patosu w efekcie nie ma, ale mógłby brzmieć

[tetu]

Spoko i tak muszę się zastanowić co by było gdyby... thanks

[Elunia]

byłeś tam i wiesz
że chłód nie wynika z braku wyjątków

to siedzi wewnątrz

Ten urywek zabieram, bo pasuje do moich ostatnich przemyśleń.
Dobra puenta.

[Ania Ostrowska]

I wydawałoby się, że ani okruszka nadziei, ale mimo wszystko, gdzieś pod tym popiołem może jeszcze coś się tli?

[alchemik]

Tak od siebie dodam o tym patosie w pierwszym wersie. Czy aby jest?
Kwestia skojarzenia.
Nie ma dokąd wracać, Piotrze
Kojarzy mi się natychmiast z zapytaniem Piotra Skały do Jezusa napotkanego po wyjściu z Rzymu.
Quo vadis Domine?
Odpowiedź zaprzeczenie.
W takim ujęciu wers jest nieco patosnośny, choć może przez tę zdecydowaną negację i zestawienie z treścią, to nie patos lecz ironia.
Ja przeczytałem z zainteresowaniem.

Jerzy

[tetu]

Eluniu, Aniu dziękuję za chwilę z wierszem.

Jerzy, Tobie także dziękuję za zainteresowanie i doszukanie się odrobiny ironii:) pozdrawiam.