Nie dzisiaj

[Halmar]

Trudno pisać o przemijaniu, unikając patosu. Tobie się udało. Bo sięgasz do własnych wspomnień, obrazu matki, której twarz przypomina Ci odbicie w lustrze.
Wiesz, że nie znam się na poezji. Oddziałuje na mnie przekazem, nie formą. Tutaj dostrzegam staranność konstrukcji, nienachalne przerzutnie i piękną pointę.
Dziękuję.

[Ania Ostrowska]

eko, Halmar, dziękuję serdecznie za pochylenie się nad wierszem

Gwoli wyjaśnienia - autorka i peelka nie są jednym, to nie jest wiersz o mojej mamie a ze mnie jest w nim tylko siwa ścieżka; reszta jest utkana z przemyśleń, lektur i obserwacji, okruchów rozmów z przyjaciółmi.

Tytułowe "nie dzisiaj" jest nawiązaniem do słynnego powiedzenia Scarlett - "pomyślę o tym jutro", tyle że w odniesieniu do konkretnej sytuacji, kiedy pytanie "czy coś naprawdę jest po tej drugiej stronie życia?" staje się niepokojąco aktualne.
Wielu znajduje pocieszenie w wierze, modlitwa nawet jeśli podszyta nieco asekuracyjnymi intencjami, jest jakimś wyjściem z miotania się w lękach, niepewności, poczuciu zagrożenia, bezradności. Siwiejący przedziałek, mimo regularnych zabiegów maskujących, pozbawia złudzeń, że da się oszukać biologię i Ten który jest "Drogą, Prawdą i Życiem" pojawia się w myślach być może częściej? Pozostaje dylemat, czy to jest całkiem uczciwe, że "jak trwoga to do Boga"? Stąd m.in. skarga peelki.

Czas przyszły prosty wyprowadzony z dokonanego, tak, to jest optymistyczny akcent, o którym zupełnie nie pomyślałam pisząc. Dzięki raz jeszcze

[Stella]

Bardzo dobry tekst. Gorzki. Mądrze przemyślany. Pozdrawiam.

[mirek13]

Rzadko Cię widzę w tak bogatej, słownej odsłonie.
Może właśnie dlatego, to mi się bardzo podoba.
A może dlatego, że faktycznie mądre, wyraźnie emocjonalne (brak aninej kondensacji), i dobrze spisane.
Nowe?

[Ania Ostrowska]

dziękuję, Stello, dobrze usłyszeć, że utrafiłam.

Mirku, bardzo nie chciałabym wpaść do jednej skondensowanej szufladki, więc stale próbuję, niestety z różnym skutkiem. Fajnie, że Ci się podoba, bo faktycznie świeżynka, nie odleżało się jeszcze i miałam mnóstwo wątpliwości, czy nie za bardzo się pospieszyłam. Dzięki!

[coobus]

Piękny wiersz. Godny nominacji

[Ania Ostrowska]

Serdecznie dziękuję za aż tak przychylną ocenę

[tabakiera]

Widzę, że wróciłaś do dłuższych form - z bardzo dobrym efektem.
Wiersz jest ładnie zwersyfikowany, staranny, emocjonalny.
Bardzo udane, sensowne przerzutnie.
Np. w drugim wersie - czytany sam jest bardziej ogólny, z trzecim precyzujesz (snu).

Odczytuję jako tęsknotę za tymi, którzy odeszli i dostrzeganie objawów końca młodości.
Można opisać i zatęsknić za tym, co było.
Można przewidzieć co będzie, wszak życie zatacza koła.
To, co teraz jest najmniej uchwytne, bo najczęściej tęskni się za dawnym albo obawia przyszłego.

[Ania Ostrowska]

mawiają "jedna jaskółka wiosny nie czyni"
Dziękuję za podzielenie się własnym odczytem i dobre słowo o stronie technicznej. Dopiero przy nieco dłuższych formach jest szansa żeby poeksperymentować i cieszę się, że się udało. Pod wpływem przysłuchiwania się dyskusjom o interpunkcji w wierszach, po raz pierwszy chyba u mnie pojawiły się też tu kropki i przecinki. Ciekawe doświadczenie, bo zawsze dotąd myślałam, że to utrudnia czytającemu odbiór wiersza, bo nakierowuje na to, co chciał powiedzieć autor, jakby krępuje słowa.
A okazało się, że wcale nie

[EdwardSkwarcan]

Za ciekawe przemyślenia i temat nurtujący prawie wszystkich.