Za pięć dwunasta

[Ewa Włodek]

dzięki, Bożeno, za lekturę i konstruktywną uwagę, mam już tak zwaną wersję poprawioną, bez tych "rażących"...


Całe mnóóóstwo serdeczności wysyłam do Ciebie...
Ewa

[Gloinnen]

trzysta mgnień do północy
więc demony zwolna unoszą łby

Godzina wilka?
Próbujesz stworzyć nastrój grozy, to takie preludium dla horroru, podoba mi się, choć w zasadzie krótka forma pozostawiła pewien niedosyt.

"z wolna" - wydaje mi się, że powinno być pisane rozłącznie, pisownia łączna to chyba anachronizm.

z karafki duch wabi
kryształowym uśmiechem
mami błyskiem tęczy

Tutaj zgadzam się z Bożeną w kwestii czasowników.

Ponadto "uśmiechem/błyskiem" - też nie brzmi najfortunniej.

"z karafki duch wabi
kryształowym uśmiechem,
wpisanym w błysk tęczy" ---> ja sobie zapisałam po swojemu.
Na własny użytek

gubią się ślady zostawione przez los

miał płonące podeszwy

Świetna końcówka. "Płonące podeszwy" robią wrażenie, podkreślają niepokój tekstu. Myślę, że jest to w pewnym sensie wiersz o tym, że doświadczenia i to, co na nas w życiu spływa, naznacza nas piętnem. Ból, cierpienie, spływają na nas nocą, przypominają się, budzą bestie wspomnień. Każdy z nas ma swoje własne demony.

Pozdrawiam,


Glo.

[Ewa Włodek]

Myślę, że jest to w pewnym sensie wiersz o tym, że doświadczenia i to, co na nas w życiu spływa, naznacza nas piętnem. Ból, cierpienie, spływają na nas nocą, przypominają się, budzą bestie wspomnień. Każdy z nas ma swoje własne demony.

tak, Glo, masz rację, tak zwany los, czyli nasze doświadczenia życiowe często znanaczają nas trwale i boleśnie. A noc - cóż, wszelkie dolegliwości, i cielesne, i duchowe, nasilają się...

Dziękuję Ci najpiękniej za wizytkę i za dobre, mądre i konstruktywne słowa...



A Wasze cenne uwagi względem formy - podziękowawszy - uwzględniłam i zamieściłam tak zwaną "wersje poprawioną". Czy będzie lepsza - oceńcie...


Pozdrowień mnóóóstwo dołączam...
Ewa

[anastazja]

Buziam Cię Aniele