Dołączymy do was wiosną. Kwiecień 2010.

[anastazja]

Dolecimy do tych samych
skrzyżowań. W gałęziach zawisną oddechy.

urzekł bardzo

Tylko tytuł dziwnie kojarzę; "Dołączymy do was wiosną" - /pewnie głupie, ale przecież powinno się szczerze / brzmi tak jak zapowiedź katastrofy.

[Gloinnen]

Tytuł miał być próbą, by powiązać ze sobą losy ofiar dwóch wydarzeń - zbrodni katyńskiej i katastrofy smoleńskiej (co jest zresztą główną osią mojej pointy). Może mi nie wyszło, nie będę się upierać...

Jeszcze raz dziękuję wszystkim za komentarze.


Glo.

[skaranie boskie]

powiązać ze sobą losy ofiar dwóch wydarzeń - zbrodni katyńskiej i katastrofy smoleńskiej

Największy nonsens polskich wszechczasów.
Nie spodziewałem się, że i Ty dołączysz do tłumu mącicieli historii.
Niezaprzeczalnym faktem jest, że gdyby nie było Katynia, nie doszłoby do Smoleńska, jednak łączenie tych dwóch - jakże odległych jakościowo i znaczeniowo - wydarzeń jest meganonsensem!

[Gloinnen]

Ale śmierć jest śmiercią, bez jakichkolwiek poprawnościowych podtekstów. Nie pisałam w wierszu o politycznym, czy też historycznym wymiarze jednej bądź drugiej tragedii. Pisałam o samej śmierci, o tym, że jedna jest kontynuacją drugiej, a nigdzie nie narzucam żadnej jedynej słusznej prawdy ideologicznej, historycznej lub też innej. Patrzę na zdarzenie z punktu widzenia jego uniwersalnego dramatyzmu i pod kątem tego co miało miejsce - wcześniej (zbrodnia katyńska) i później (katastrofa smoleńska), w oderwaniu od tego, kto, jak i w jakiej partii. W faktach widzę tragedię ludzi, fatalizm, być może - chichot przeznaczenia, które dopisuje imiona i nazwiska do listy poległych, jakby nomen omen. To tylko tyle, więc proszę nie robić ze mnie politruka. Rozumiem, że pisanie o Smoleńsku podpada jako megawiocha, tak? Bo teraz w modzie jest postponować pewne nazwiska, pewne opcje... Jednakże ja jestem ponad tym grajdołkiem, mam nadzieję, że mój wiersz również. Może to kiepski poetycko utwór, ale na pewno daleki od politykierstwa.

[skaranie boskie]

Źle odebrałaś moje słowa, Glo.
Ja napisałem, że łączenie tych dwóch tragedii jest nonsensowne, ponieważ pierwsza jest ludobójstwem, druga zaś najzwyklejszym wypadkiem, choć - jak większość lotniczych - spektakularnym. Jedynego powiązania można doszukiwać się w fakcie, że gdyby kiedyś tam nie doszło do katyńskiego ludobójstwa, pan prezydent Kaczyński nie wybrałby się w jego rocznicę do Rosji, żeby dokopać słownie jej władzom, czyli nie doszłoby do katastrofy na lotnisku w Smoleńsku.
Jednak to luźne powiązanie, albowiem nie doszłoby do niej również, gdyby wspomnianemu panu prezydentowi aż tak bardzo nie zależało na również wspomnianym dokopaniu i pozwoliłby pilotowi robić to, co nakazywał mu rozsądek. Dlatego, omijając szerokim łukiem politykę, twierdzę, że jesteś absurdalna w porównywaniu obu zdarzeń.
Co nie przeszkadza mi podziwiać uroku twojego wiersza i twojego osobistego.

[Alek Osiński]

Trudno się nie zgodzić ze Skaraniem. Przykro mi, ale dla mnie łączenie
zbrodni katyńskiej z wypadkiem lotniczym (chyba, że chcesz promować wersję zamachu)
to obraza dla pomordowanych oficerów. Między tymi śmierciami, moim zdaniem, nie można
stawiać znaku równości. To nie jest prawda, że śmierć śmierci równa.

Pozdrawiam

[Gloinnen]

To nie jest prawda, że śmierć śmierci równa.

Dla tych, co zostali, czy dla tych, co nie żyją?

[skaranie boskie]

Dla tych, co zostali, czy dla tych, co nie żyją?

Zapewne umarłemu zajedno, jak zginął.
Ja jednak podpiszę się pod słowami Ala. Śmierć śmierci nierówna, bo morderstwo, to jednak nie wypadek.

[Gloinnen]

Dla tego, co nie żyje - to jednak to samo.
A dla tych, co zostali - chyba jednak i jedno i drugie można traktować jako niesprawiedliwość.
I zapewne dla wielu - ból taki sam. Takie same zimne, puste miejsce w pamięci, nagłe przerwanie pewnej nici, nagła pustka. Chodziło mi o zbudowanie właśnie tego wspólnego mianownika, jakim jest śmierć tragiczna, niezasłużona, nierzadko "w kwiecie wieku". Wy widzicie masę różnic, to, co dzieli, ja próbowałam znaleźć coś, co łączy, ponad podziałami, właśnie coś, co pozwoli spojrzeć na problem z perspektywy wychodzącej poza polityczny zaścianek.

[Alek Osiński]

Głównie dla żywych, bo tylko oni mogą mieć do tego stosunek,
który potrafią wyrazić. To, że się mówi o tych którzy zginęli
w katastrofie jako o poległych to imo megaprzegięcie, czysta
socjotechnika. Człowiek może polec w walce, a nie przy
koniaczku, jadąc na przedwyborczą polityczną, imprezkę, niestety.
Dla rodziny i wielu innych taka śmierć jest zapewne tragedią, ale w rzeczywistości
nie różni się wagą od tragedii rodziny każdego przejechanego rowerzysty.
W Katyniu doszło do czegoś zupełnie innego, te wymiary nie mają ze sobą nic wspólnego