Zdrada

[Gloinnen]

nawoływanie do nienawiści...to nie dla mnie

Czy tak naprawdę w wierszu jest nawoływanie do nienawiści? Poza bardzo ostrym określeniem ludzi, którzy wzięli odpowiedzialność za losy społeczeństwa i okazali się niegodni pokładanego w nich przez Polaków zaufania - nie widzę tutaj treści nawołujących sensu stricte.. Widzę przede wszystkim gorzką, ironiczną diagnozę pewnego stanu, w jakim znalazł się nasz kraj i obywatele, zwłaszcza ci, których uważa się za obywateli "gorszej kategorii". Druga połowa wiersza jest rodzajem wyzwania, rzuconego elitom rządzącym, manifestu, zrealizowanym zresztą w dość przewrotny sposób.

[Marcin Sztelak]

Osobiście nie lubię słowa zdrajca - bo w naszym kraju rzuca się nim przy byle okazji... Niestety muszę przyznać że w wierszu sama prawda.
Dla mnie to kolejny dowód na to, że szykuje się druga Grecja - znając Polaków jednak na zdecydowanie większą skalę. A panowie politycy zdają się nieświadomi, a mówiąc obrazowo gdzieś tam już wiążą stryczki.
Ech nie skończy się to dobrze, ale są granice kurewstwa i żadna poprawność nie pomoże.
Żyje się coraz gorzej i coraz mniej jednostek które uważają że to wina tych którym się gorzej żyje.
Politykom coraz ciężej idzie odwracanie uwagi od sytuacji czy to za pomocą igrzysk (euro np.) czy też różnych sztucznie rozdmuchiwanych afer (np. krzyż pod sejmem).

Nie lubię bawić się w proroka,ale nie skończy się to dobrze...

[Sede Vacante]

To nie nawoływanie do nienawiści, tylko własny pogląd na sprawę polityki. Nie podzielonej na partie. Zdrajca jest dla mnie ten, który powołany, by służyć ojczyźnie i rodakom, robi wszystko, aby samemu się nażreć, obłowić i poczuć władzę.
Dla nie więc nie ma podziału. Politycy to zdrajcy, a jeśli trafi się jakiś porządny, ginie w stadzie świń.
Nienawiść? Tak, nienawidzę tych ludzi za to, jakimi są. Jak pazerni, jak czują się lepsi, jak uprawiają nas i rozsprzedają kraj.
Ale nie nawołuję do niej. To moja nienawiść i ja z nią żyję, każdy ma swój rozum i sam wie co chce czuć, co czuć powinien.
To wiersz smutku,. frustracji, buntu.
Rozumem również, że każdy ma inną ideologię, można się z nią nie zgadzać. Ja przedstawiłem swoją wersję zdarzeń i na pewno nie jest to z ojej strony propaganda, wręcz przeciwnie - jak wychodzi polityk na mównicę i zaczyna gadać - co by tam nie gadał - to już jest jedna wielka propaganda.

Przepraszam jeszcze za ostry język wypowiedzi, nie powinienem, znów emocje wzięły górę.

[Gloinnen]

Myślę, że czas na małe podsumowanie. Sądzę, że faktycznie, wiersz może wzbudzać skrajne emocje, jak to bywa w tematach ocierających się o politykę. Wielu ludzi czuje się oszukanych przez tych, którzy doszli do władzy i zamiast służyć obywatelom, załatwiają własne interesu i szukają prywaty. Tak właśnie chyba można rozumieć pojęcie "zdrady" - bardziej odnośnie ideałów, pewnych wartości.
Jestem przekonana, że poeta ma prawo tych ideałów i wartości bronić. W końcu przecież nie przywrócimy cenzury, która będzie piętnować niepoprawne politycznie teksty. Natomiast, pomimo tego, że przypisuję poezji funkcję "misyjną", na pewno nie popieram nawoływania do nienawiści, podżegania do agresji, czy też wzniecania jakichkolwiek ekstremizmów. Raczej chodzi o piętnowanie i uświadamianie tego, co jest złe. To miałam przez cały czas na myśli. Żeby otwierać ludziom oczy, być może w sposób dosadny, na zasadzie "terapii wstrząsowej", ale bez pobudzania antagonizmów.
Jeżeli z moich wypowiedzi mogło wyniknąć coś innego, piszę dlatego to sprostowanie i przepraszam wszystkich dyskutujących.

Glo.

[skaranie boskie]

Wiersz kontrowersyjny, podobnie jak komentarze.
Różne punkty widzenia.
Cóż? Jak zawsze zależą od punktu siedzenia.
Już staruszek Marks twierdził (nie bez racji), że byt określa świadomość.
Świadomość Sede - tylko proszę bez urazy - określają rozlatujące się buty. U Ala na przykład jest już inaczej. On ma buty cale. Widziałem. A co ma powiedzieć skaranie, które ma całe buty, ale szlag go trafia, że kolor trawy do ogrodu przysłali nieodpowiedni?
Wszyscy mamy jakieś powody do narzekania i każdemu z nas wydają się one najpoważniejsze.
Nie chcę tu porównywać trudnego bytu Sede do innych, którym wiedzie się jeszcze gorzej, bo trącałbym ostrą demagogią. Obrazuję tu tylko wspomniane punkty widzenia.
Czytając różne twoje wypowiedzi i utwory, Autorze, dochodzę do przekonania, żeś człowiekiem jeszcze młodym. Zapewne również gniewnym. To taki nieodłączny przywilej młodości, dlatego wybaczamy Ci twoją nienawiść. Ze swej strony mogę Ci jedynie podpowiedzieć, że jest ona stratą energii, którą warto byłoby spożytkować raczej na polepszenie sobie bytu. Mnie też nie od zawsze się dobrze działo i też kiedyś ziałem nienawiścią. Zwłaszcza do tzw. "kapitalistów", czyli właścicieli firm, którzy mnie bezpardonowo wyzyskiwali. Czas pozwolił mi zrozumieć, że bez ich wyzysku, nie miałbym w ogóle niczego, bo nie byłoby firm i pracy w nich. Od tego momentu wszystko stało się prostsze. Skoro wszędzie wyzyskują, to trzeba iść tam, gdzie wyzyskują mniej, gdzie płacą więcej. Nienawiść bowiem i psioczenie, niczego nie zmieniają.
Piszesz o politykach, że są zdrajcami. Nie do końca masz rację. Przecież żaden z nich nie obiecywał Ci, że nie będzie kradł, nadużywał, dawał się korumpować, że kupi Ci nowe buty i codzienną porcję mleka. On robi swoją robotę. Wykonuje swój zawód tak, żeby osiągnąć z tego jak największe korzyści. I w tym powinieneś z niego brać przykład. Inna sprawa, że polityk (podobnie jak kurwa) to nie zawód, tylko charakter. Gdybyś coś takiego dał do zrozumienia w wierszu, nikt nie zarzuciłby Ci nawoływania do nienawiści.
W kontekście wiersza jednak i kilku - zwłaszcza twoich - wypowiedzi pod nim, uważam zastrzeżenia Ala za w pełni uzasadnione. Myślę, jednak, że wspomniany przywilej młodości, pozwoli nam szybko zapomnieć o tym incydencie, a nabyte doświadczenie ograniczy w przyszłości podobne wybuchy frustracji i gniewu.

[Gloinnen]

Tak, macie rację. Rzeczywiście nie popisałam się tą wypowiedzią. Nawet gorzej, przesadziłam i to mocno. Pisząc ją, uległam po prostu własnym emocjom i zupełnie nie zastanowiłam się nad tym, jaki ona mogłaby mieć wydźwięk. Przyznaję, że walnęłam piramidalną głupotę, zupełnie nie licującą z funkcją Administratora. Nie było moją intencją wzniecanie nienawiści; mam po prostu swoje doświadczenia, które niepotrzebnie. wzięły górę nad zdrowym rozsądkiem. Skoro jednak uznaliście mój wpis za niestosowny, przyjmuję do wiadomości Wasze zdanie. Przepraszam użytkowników, jeśli ktokolwiek poczuł się moim postem dotknięty. Przepraszam także Zespół za to, że musiał świecić oczami za mój wyskok. Żałuję, że stało się, jak się stało. Sankcję przyjmuję jako ze wszech miar słuszną. Mam nadzieję, że cała ta nieprzyjemna dla wszystkich sytuacja nauczy mnie tego, iż, pisząc posty, zanim się kliknie na "wyślij" trzeba dobrze zastanowić się nad własnymi słowami.

Gloinnen.

[skaranie boskie]

Po przeanalizowaniu zaistniałej sytuacji, postanowiłem przywrócić wszystkie komentarze pod wierszem. Przepraszam za zamieszanie.

[lczerwosz]

Przeczytałem po prawie miesiącu. I co? I nic. Było tak, jest i będzie. Kiedy poszedł król na wojnę... Tylko rewolucja wszystko zmieni. I będzie inaczej, czyli tak samo.
To mój manifest. A teraz bym sugerował:

Nie cichnie płacz polskiej soli
pod panowaniem sejmowego ścierwa.

A jakby usunąć "sejmowego ścierwa". Bo to zawęża klientelę do osób sejmowych, którzy różnią się tylko tym, że się załapali. A poza tym i w sejmie są lepsi i gorsi, przyznajmy jednak. A co zamiast tych dwóch słów, może zostawić:
"Nie cichnie płacz polskiej soli
pod panowaniem"A może jednak dodać "dobrego/cnotliwego króla"

Za dwie zdrowe ręce

Bym pominął "dwie", bo wiadomo.

Ciężką pracę, cnotę pierwszą i ostatnią.

Bez: "cnotę pierwszą i ostatnią" - przegadane.
Wiersz staje się ponadczasowy. Można jakąś aluzję do dzisiejszych czasów by dać.
Leszek

[Sede Vacante]

Panie Leszku, bardzo dziękuje za opinię, pomogła mi i - mam wrażenie - wierszowi też.
Zastosowałem się. Raz jeszcze dziękuję.

[lczerwosz]

ale zostaw pod spodem starszą wersje, inaczej nie wiadomo, o co tyle hałasu.Teraz mi sie podoba. Leszek.