Park Ojcowski

[pietrek]

być może to nie do końca zgodne z intencją Autora,
ale ja w powyższym wierszu znajduję jeszcze opowieść
o Bogu, a w zasadzie o dziurze po Bogu
Alku, co ty na to?

[Berele]

O ile się nie mylę, tekst dotyczy problematyki syna porzuconego przez ojca. Niestety za długo się to rozkminia, na szczęście potem robi się przyjemnie; można odnaleźć ciekawą metaforykę. Rozważania czytelników w sferze starości i chorób moim zdaniem chybione, choć z drugiej strony, to odbiorca decyduje, czemu mu się podoba. Pozdrawiam

[Alek Osiński]

o Bogu, a w zasadzie o dziurze po Bogu
Alku, co ty na to?

No tak Pietrek, wiesz, nie wiem w sumie skąd pojawiły się te stricte medyczne
konotacje, przynajmniej pisząc tekst raczej chciałem się skupić na relacji
człowiek - dwupostaciowy Bóg-Ojciec i Ojciec-Bóg, którzy często wymiennie
wplątują się w życie i pamięć pod różnymi postaciami, może właśnie próbując
wypełnić tę dziurę, czy też dziury, o których wspominasz...

[Henryk VIII]

Bardzo udany tekst. Wielowymiarowy, z podwójnym denkiem. Interpretować można do woli!
" wyobrażam sobie nawet, że rzucam
w niego patykami i spada kilka orzechów,
młode, zielone, z gorzką błoną
po rozbiciu wyglądają jak mózg
jedynie, odrobinę twardszy." - ten fragment to jest To!
Pozdrawiam!

H 8

[Gajka]

ALKU
Jak zwykle piękny wiersz . Pierwsza strofa już 'rzuca' czytelnika na kolana