Pierwszy września

[Alek Osiński]

Jasne, że epitety. Spoko, każdy ma prawo do własnej opinii. Ja podywagowałem jedynie
nad znaczeniem słowa "ozdobnik", bo z językowego punktu widzenia faktycznie
istnieje coś takiego jak "epitet zdobiący", a takowych akurat wśród wymienionych
nie znalazłem...

[Fałszerz komunikatów]

Mogłem w przypadku tych epitetów przekombinować

[eka]

latawce na niebie
zabarwiły się pierzem
z rozdartej poduszki
i twardo pod głową
chodzi ziemia

przedszkolaki z balonami
łagodnie znaczą dal
najlżejszy wiatr gotów
porwać je jednak
w niewidzialne regiony
suchych stawów
przez popękany czas
oddycha błękit

jabłko zawieszone pomiędzy
liniami wysokiego napięcia
nie jest jeszcze pewne
lecz kiedy spadnie
rozsypią się wszystkie

Nie widzę jednego zbędnego epitetu, naprawdę.

[Patka]

Nikt nie napisał, że jakiś epitet jest zbędny, tylko że jest ich dużo.

[mazi]

Pięknie zagrałeś obrazami, lekko zatrzymanymi w czasie, to daje możliwość zastanowienia. Bardzo wymowny tytuł, bo nie tylko o dzieci tu chodzi. Większość z nas zdaje sobie sprawę z tego, że stąpamy po kruchym lodzie... Pozdrawiam serdecznie.

[alchemik]

Cudowny wiersz o czasie.
O czasie subiektywnym zawartym w naszej pamięci i otwierającym się obrazami na obrazy.
Pierwszy września. Tytuł jest bardzo symboliczny.
Powiada o rzekomej utracie wolności przed szkolnej, wakacyjnej, a tak naprawdę o magii tego świata, ktory pędzi i wciąga w tryby dorosłości.
Bo tak rozumiem szkołę po latach. Inny etap życia, inny sposób życia, myslenia, choć obok zabawy i często przez zabawę.

Moim zdaniem bardzo dobrze to wszystko zobrazowałeś.
Szkoła to nie tylko szkoła, ale życie w ogóle.
Oraz czas, który daje i odbiera.
Decyzje w jednym jabłku. To bardzo dobre.
Stawy czy to te z kaczkami czy te w kolanach wysychają w czasie.
Świetne metafory w wydawałoby się prostym wierszu.

Moim zdaniem, to bardzo dobry wiersz.

Jurek