podzbiór

[Bożena]

hm właściwie wiersz sprowadza się do 3 ostatnich wersów-

można
żyjąc w tobie
ciebie szukać

-

[Liliana]

Podoba mi się, a najbardziej to:

a niezdarna myśl
dziobie nieskończoność

można
żyjąc w tobie
ciebie szukać

Serdecznie

[Hosanna]

pierwsza część według mnie zdecydowanie na nie
porównywanie jednych metafor do drugich jest zwykle karkołomne
żelazo do perły itd

nie do końca też rozumiem przekaz
lecz jeśli idzie o to ze sa skarbami czy nie lepiej to jakoś wprost ująć ?

pozostaję pod wrażeniem drugiej części
piękne wyznanie miłości
zagubienia sie w niej
potrzeby szukania i poznania przy pełnej świadomości ze to cel nigdy w pełni nie do osiągnięcia (szczególnie myślą)
piękne

niezdarna myśl
dziobie nieskończoność

można
żyjąc w tobie
ciebie szukać

[eka]

Bożeno, Liliano, Hosanno - dziękuję za odzew.


To ciekawe jak tekst dla wielu komentujących rozpada się na dwie części. Potrzebną i nie.
Zatem źle je skleiłam. A raczej zbyt lakonicznie potraktowałam elementy z góry wersów. Przeważa interpretacja, jak najbardziej słuszna, ta o szukaniu miłości.
Peel po prostu dziwi się, że w przeciwieństwie do rzeczy, które po prostu są, wypełniają sobą wszechświat, człowiek na tym nie poprzestaje, nie kontempluje a dziobie. Szuka tego, czego jest częścią.
Perły - to efekt unieszkodliwienia ciała obcego w sobie. Forma świata jak muszla, nieświadomi mieszkańcy, nie zakłócają praw wnętrza, a świadomość chce przebić granice, szuka środka, będąc nim być może... itd. itd.
Bardzo serdecznie Wszystkim dziękuję.

[AS...]

no proszę
algebra w poezji

jak ja lubię takie wiersze


początek zapisałbym inaczej
ale nie wiem czy wracasz do swoich tekstów;
jeśli tak, to liczę, że zmienisz

pozdrowienia

[anastazja]

można
żyjąc w tobie
ciebie szukać

to jest cudne, tylko żelazko mi nie gra. Reszta nie powinna być poprawiana, ale...ja się nie znam. Buziaki

[eka]

Ann , AS...ie dziękuję za uwagi.
Fakt, należałoby zmienić, po prostu coś wytnę, bo za dużo chciałam upchnąć w paru słowach. Stara wersja zostanie tu:

żelazo
światło i ptasi puch
perłami są
wypełniają
a niezdarna myśl
dziobie nieskończoność

można
żyjąc w tobie
ciebie szukać

Pozdrawiam.

[Henryk VIII]

Witaj,
przesyłam za wiersz. Ponieważ skomentowano go, przenicowano, a co pozostawiało wątpliwości, to autorka dopowiedziała, więc pozwól,że ja Ci powiem, jaki tekst Twój tekst mi przywiódł na myśl - ale raczej nie na zasadzie podobieństwa, a kontrastu. Lecz jest w tych 2 tekstach ( Twoim i tym drugim) jakoweś wspólne ziarnko. Wiesz, mam na myśli utwór Szymborskiej - on jest bez tytułu i tako tam leci:
"Jestem za blisko.
Nie moim głosem śpiewa ryba w sieci.
Nie z mego palca toczy się pierścionek.
(...)"
Nie sądzisz, że coś w tym jest?

H8

[eka]

Brak poczucia bliskości (tu), a u Szymborskiej następstwa znużenia bliskością, taki kontrast H8?
Jakby by nie było, dobry Bóg idealnie broni nas przed zaistnieniem rutyny w dziobaniu
Szukamy praw, nie widując, nie doznając bezpośrednio Obecności Prawodawcy Uniwersum.

To co jest (bliskość) cenimy bardziej po odczuciu wielkiego braku.
Trzymać znane wciąż na najwyższym stopniu wrażliwości, niepewności... lecz świat to dobre miejsce tylko dla trochę wrażliwych.
Dzięki za komentarz.

[marta zoja]

Zazdroszczę...

można
żyjąc w tobie
ciebie szukać

wysłałabym ku pamięci...

Pozdrawiam ciepło MZ