kronika spalonego lasu

[lczerwosz]

Wodopoje dwoje - wewnętrzny i owędy pędy.

Ja bym powiedział, że to dodaje smaku. To nie jest przypadkowe, Alchemik wie, jak się miesza, jak klaruje.

[barteczekm]

Barteczek pod nic nie podciągnie miłosnych wyznań. Czym innym są takie deklaracje a czym innym przesłodzone, mdłe i infantylne umizgiwania. To tak dla jasności. O wierszu już pisałem ale tu poczułem się niejako wywołany do tablicy w innym temacie. I jeszcze raz mam nadzieję, że rozumiesz dlaczego Tobie wskazałem tę gorszą stronę wiersza.

[alchemik]

Nie wiem jak wam odpowiedzieć, chłopaki.
Ja te rymy wrzucam niby mimochodem.
Do wnętrza tekstu.
To mi podtrzymuje rytm, którego nie ma.
Bo to poetycka proza.
Opowiadanie.
O miłości.

Odezwała się miedzianowłosa.
To nie jedyna taka, którą znałem.
Mam słabość do rudych.

Pozwólcie, że o miłości nie zamilczę.
A Iga wiedziała, że kiedyś napiszę ten wiersz.
Bo wspominałem o okolicznościach.
Może ją rozczarowałem?
Była moją bardzo ważną weną.
Śmiem myśleć, że na tym polega poezja.
Nie oglądać się na reguły.
Stosować je w miarę możliwości.
Jednak, tylko wtedy, kiedy naprawdę wie się, co się robi.

To pewien etap w pisaniu poezji.

[alchemik]

rozumiesz dlaczego Tobie wskazałem tę gorszą stronę wiersza.

Bartek, ja krytykę czytam jak książkę naukową.
A musiałeś się już zorientować, jak lubię naukę.
Mam dwie miłości oprócz kobiet.
Poezja i nauka.
Próbuję je syntetyzować.