mawo, Fałszerzu komunikatów, bardzo Wam dziękuję za ślady i wrażenia, bardzo dla mnie ważne
Pomysł zakończenia wiersza we wskazanym miejscu jest cenny, ale nie zrobię tego, gdyż w moim odczuciu odcinałby spory kawałek sensu, który chciałam w nim zawrzeć i sprowadzałby wiersz do wyrażenia tęsknoty za utraconą matką. Mnie natomiast chodziło także o zaakcentowanie rozterek peelki oraz jej postrzegania czasu i zmian w niej samej - na zewnątrz i wewnątrz. Obawiałabym się też, że spuentowanie poprzez "Nie mogę tego znieść, mamo." zabrzmi nieznośnie ckliwie.
Zgadzam się, że w wersji która jest, ostatni wers może sprawiać wrażenie przeklejonego z innego tekstu. Nawet pasuje mi określenie, że "sucho i mentorsko", bo też trochę taki był zamysł - żeby tym tonem zaakcentować powrót z rozmamłania do dyscypliny
Pewnie to kwestia przeniesienia osobistego doświadczenia, mnie tak się zdarza rano w łazience, kiedy po dręczących snach albo niewesołych myślach po przebudzeniu, chcę się jakoś przywołać do porządku, przegonić wątpliwości, bo za chwilę przecież trzeba już będzie stawić czoło zwykłej rutynie.
Pozdrawiam serdecznie
Całuski dla Ciebie, pozdrawiam.
