smutne kobiety

[Maryla Stelmach]

smutne kobiety
stoją nocą w bramach
ich chłód poznały
przed ucieczką w miłość
za krótką chwilę
spędzoną pod ścianą
cierpkie napiwki
przyjmują łapczywie

ktoś je przytuli
albo zelży wzrokiem
popatrzy w oczy
przybije do ściany
wiszą tam potem
jak obrazki święte
patrzą spojrzeniem
Matki z Ostrej Bramy

[Sede Vacante]

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony styl mi nie podchodzi, zbyt regularny, jak na biały wiersz. Ale z drugiej temat jest interesujący i dość nietypowo ujęty.
Bo "puste" - czy dosłownie? A może jako haczyk pod interpretację? (wszak kto wie, czy puste? Co im w głowie i duszach siedzi?).
No i dość ciekawa metafora z przybijaniem i obrazkami.
Nie umiem się zdecydować, ale na pewno przykuwa uwagę.

[marta zoja]

Prowadziłam ostatnio dysputy z sobą: czy takie kobiety potrzebują miłości... teraz już wiem na pewno jak bardzo... jak każda kobieta miłosci zrozumienia... Z pochyleniem nad Twoim wierszem i poruszeniem w związku z nim marta zoja

[Maryla Stelmach]

Sade, Marto, bardzo dziękuję za komentarze. zmieniłam puste na smutne, po Twoim komentarzu Sade. dzięki, moż e lepiej?

[Alek Osiński]

Dobre przeniesienie między wyobraźnią a realem

[Sede Vacante]

"puste" nie były kwestią błędu,a poglądu
Nie musiałaś zmieniać, przecież masz prawo twierdzić, że one są puste, jakkolwiek by nie było.
Ja tak nie uważąm, ale oczywiście nie wymagam, byś mi przytakiwała.
Zmieniłaś - czy dobrze? Zależy co chciałaś naprawdę, od siebie powiedzieć tym wierszem. Jak pisałem - to kwestia poglądu.