nie pamiętam swojego imienia

[Sokratex]

• było sobie nie kończące się na tak
  
  podwiązki strumyka zgubionej w poszyciu
  gdzie wiewiórki zdyszane biegną pod słońce
  tocząc ku nocy pioruny kuliste jałowców
  gdzie budzą się kształty niedźwiedzie
  szepty szmery nazwane
  owady poezji
  
  i już kowal bezskrzydły zaplątuje się w mrok
  obok dziwaczka widłogon spuszcza z tonu
  bo nagi wioślak płynie z księżycem do wycinki sierpianki
  stary warcabnik gra w szachy z pędrusiem
  a na planszę wychodzi rohatyniec nosorożec
  zażartka
  zbrojec dwuzębny
  
  było - nie było
  i wszystko nagle nieważne
  
  zatonęły imiona i szepty
  jak chleb nad ranem w śnie
  głodnemu na myśli
  
  

[Stepanian]

było sobie nie kończące się na tak

Też jestem na tak, i to bardzo!

Tylko tutaj zauważyłem pewien drobiazg:

zatonęły imiona i szepty
jak chleb który utonął nad ranem w śnie

zatonęły/utonął - zbyt bliska bliskoznaczność

[Sokratex]

zatonęły/utonął - zbyt bliska bliskoznaczność

Zastanawiałem się nad tym, czy warto wzmocnić tonięcie poprzez bliskoznaczność, ale skoro również masz wątpliwości...
Poza tym nie jest właściwie potrzebne, więc poprawiam i dziękuję.

Pozdrawiam.