spalone mosty

[marta zoja]

zasiądź przede mną
wyrocznią pana
udobruchaj złość
na samą siebie

wyrok na dziś i na jutro
nie czekaj śpieszę się
do innej nowej lepszej
zastygam w milczeniu

nie mam wyjścia lub
mam ratować się ucieczką
jak zawsze podpalić nie tylko
mosty może i siebie myślą

rzucić na stos mądrości

[anastazja]

Martuś, popalić mosty... czy może; podpalić, spalić? A tak w ogóle, nie pal mostów za sobą, kto wie, mogą się przydać. Zadumałam się, współczucie dla peelki niezmierne, jednak wątpię, czy wyrocznia da się udobruchać?

Buziaczki Martuniu

[coobus]

wyrok na dziś i na jutro

palenie mostów to wyrok. Na siebie samego. Niby to wiemy, ale ta natura podpalaczy, która w nas siedzi, czasami się odzywa. Rzucamy wtedy na stos to, co cenne.

[Hosanna]

stos mądrości ma naturę feniksową

stare płonie
nowe wychodzi jeszcze głupie
lecz mające przyszłość
jeszcze nei skażoną