*

[witek kiejrys]

*
przejmuję się tobą ale wcale nie martwię
nawet telefon zrozumiał to i milczy.
poczekam
aż akacje puszczą liście.
będę zliczał spadające wskazówki.

[Gloinnen]

Krótki wiersz, który osobiście odczytuję, jako kryzys jakiejś relacji międzyludzkiej. Skoro peel już się nie martwi, to znaczy, że to przejmowanie się drugą osobą stało się chyba jedynie przyzwyczajeniem. Nie można jeszcze się całkowicie uwolnić od bliskości, od pewnych myśli (do człowieka, który był całym światem, powraca się przecież wspomnieniami), od przeszłości, ale nie ma już żadnego ładunku emocjonalnego. "Martwienie się" jest też - jako przejaw troski - także symbolem bardzo delikatnego zniewolenia. Zazwyczaj bardzo pragniemy wiedzieć, co ta druga osoba robi, gdzie jest, czy z nią wszystko w porządku. Odstępstwo od "martwienia się" - może stanowić zatem metaforę zwrócenia komuś pełnej wolności.
Milczący telefon - dość typowy rekwizyt przy opisywaniu "zerwania" więzi (przyjaźni, miłości, więzi rodzinnej). Już nie łączy, ale dzieli ciszą, obojętnością.
Zastanowiłabym się jednakże nad zastąpieniem tego telefonu czymś mniej banalnym. Tym bardziej, że technologicznie jesteśmy daleko bardziej zaawansowani (komórki, komunikatory internetowe, itp.)
Motyw akacji przypomina mi sztubackie wróżenie na listkach: "kocha", "lubi", "szanuje"... Może takie wskazówki miałeś na myśli? Dzięki temu nawiązaniu pointa może przynosić pewną nadzieję. Po pierwsze - pojawia się szansa poznania jakiejś - choćby relatywnej - prawdy. Po drugie - być może na horyzoncie rysuje się nowa znajomość. To obszar zagadkowy, niepewny, niewyraźny jeszcze, skoro pozostaje jedynie pod kontrolą przeczuć i zabawy-wróżby. Ale zawsze można doszukiwać się innej perspektywy dla obecnego stanu zawieszenia.

Pozdrawiam,


Glo.

[Ewa Włodek]

coś się skończyło, albo - oddaliło. Kobieta od mężczyzny, dziecko od rodzica, jedno z rodzeństwa od drugiego, "przyjacielstwo" od "przyjacielstwa", i tak dalej. Cóż, okazuje się, że jedno może żyć bez drugiego. Zaś zliczanie spadających wskazówek przypomina mi chińskie przysłowie; "trzeba czasu, by trawa zmieniła się w mleko". Może i tej relacji i tym peelom trzeba czasu, by wytworzyło się coś konstruktywnego?

pozdrawiam ciepło...
Ewa

[anastazja]

A może to i dobrze, odciąć pępowinę, od bliskich. Czasem taka nadopiekuńczość szkodzi. Wiersz bardzo mi się podoba.

Pozdrawiam Witku