Wiersz terminalny

[Gloinnen]

Vilcacora naprawdę leczy. Do tego:
- pestki moreli,
- eliksir życia z jujubą,
- syrop klonowy,
- soda oczyszczona (wlewki
doodbytnicze),
- trzy razy dziennie ściskanie kulek od Chińczyka,
- afirmacje, medytacje, sranie w banię.

Gdzieś pod Poznaniem
pewien profesor czyni cuda.
Ale to tajemnica. Bo wiesz, zmowa
koncernów i klinik, itepe.

Przyda się też szeptun, znam takiego,
struga świątki i uprawia wiesiołek. Okadzi,
doradzi, nie zdradzi. Wahadełko wiruje nad łóżkiem,
nad butelką mineralnej, nad spoconym karkiem.
Pamiętaj, na detoksie nie wolno cukru, soli,
spermy i chemii gospodarczej.

Zawieziemy, załatwimy, zrzucimy się, wymodlimy, wesprzemy, zaklniemy
(nie)zdrowo.

To wina grzybów, albo radiacji, albo
laleczki voo doo. Tylko najważniejsze, nie poddawaj się
i nie trać nadziei.
W razie czego przywiążemy do łóżka
i wetkniemy w usta ostrą papryczkę,
a drugą
od tyłu.

Jesteśmy z tobą, o każdej porze, przy tobie, nad tobą, pod tobą, za tobą, przed tobą
i w tobie.
Brygada antykryzysowa.

A przecież tu chodzi zaledwie
o ten jeden moment, gdy
w lampionie wymienia się
świeczkę. Nie chcę utkwić
światu między zębami
rozdętym brzuchem. Spierdalam stąd
po prostu, jakby ktoś nie rozumiał
aluzji.

Zadrutuję za sobą furtkę, niech
mnie wezmą diabli
bez świadków.



____________________
Glo.

[Ewa Włodek]

oj, jak Cie teraz poczytałam, Glo, to mi sie przypomniał nie tak dawny raport ONZ, dotyczący państw, które "instytucjonalnie" torturują swoich obywateli. jesteśmy wymienieni wśród nich - w kontekście traktowania przez nasz państwowy NFZ ludzi terminalnie chorych, którym się odmawia dawek morfiny w ilości koniecznej do uśmierzenia cierpienia, choć produkcja morfiny jest tania, jak przysłowiowy barszcz. Więc ci ludzie umierają w potwornych męczarniach. Niektórzy więc decyduję się "zadrutować za sobą furtkę"...

serdeczność posyłam...
Ewa

[Gloinnen]

Artykuł, o którym wspominasz, czytałam również. Rzeczywiście, skandal, no ale jak to leciało w pewnej reklamie - proszę mi wybaczyć wisielcze poczucie humoru - takie rzeczy, to tylko w Polsce...

Twoja interpretacja poszła w zaskakującym dla mnie kierunku. Choć summa summarum jakiś wspólny mianownik się znajdzie, czyli zagadnienie woli i wolności chorego.

Pozdrawiam i dziękuję za poczytanie.

[Bożena]

no tak coraz więcej mnoży się cudownych sposobów na trudne choroby, jedyni zwycięzcy to chyba tylko ci sprzedawcy cudownych specyfików, z drugiej strony- dać nadzieję to połowa sukcesu w drodze do pokonania choroby

a przecież to tylko zmiana świecy w świeczniku- czemu się tak trzymać tego życia, najgorzej utknąć w pół drogi z rurkami w każdym otworze- pozdrawiam

[Alek Osiński]

Błyskotliwy język, tak jak potrafisz wiersz przypomina mi trochę kanał ulgi skonstruowany z myślą o powodzi, żeby nadmiar wody miał się gdzieś zmieścić, nie czyniąc szkód. Jednak jednocześnie to bardzo konkretne
ujęcie tematu w kamienne nadbrzeże może też trochę sprawić wrażenie wpadania we własne wiry, tak sobie pomyślałem, że to zdanie,

A przecież tu chodzi zaledwie
o ten jeden moment, gdy
w lampionie wymienia się
świeczkę.

jest chyba najważniejsze dla tekstu i jedyne jako takie stoi w pewnej względnej do niego kontrze, stanowi pozorny przynajmniej kontrapunkt, gdyby je postawić jako puentę, wydaje mi się, że potrafiłoby otworzyć i niejako odbarczyć tekst...który narasta jak pęcherz pełen ropy...przynajmniej tak mi się najlepiej czyta z tym zdaniem jako puentą

Pozdrawiam

[lczerwosz]

A przecież tu chodzi zaledwie
o ten jeden moment, gdy
w lampionie wymienia się
świeczkę

Tak sobie myślę, co to może znaczyć.
Pogrzeb, odwiedziny grobu, pamięć - coś jest o tym dalej, ale to nie taka świeca, tu chodzi o światło.

Życie.. Wymiana białego światła na czarne - tak na przykład. Rzeczywiście, to pewnie jeden moment.

[Hosanna]

chodzi zaledwie
o ten jeden moment, gdy
w lampionie wymienia się
świeczkę. Nie chcę utkwić
światu między zębami
rozdętym brzuchem. Spierdalam stąd
po prostu, jakby ktoś nie rozumiał
aluzji.

świeczki nie spierdzielają
one gasną w w jednej chwili
jak się im kończy paliwo (stearyna lub tlen od zbyt silnego podmuchu

spierdalanie nie wydaje mi sie dobrym wyjściem

natomiast samo dobrowolne piękne dumne wykreowane Wyjście
moze nawet może być przyjemne wzniosłe i pełne miłości

ale nei spierdalaj ostatnich chwil
nawet jeśli masz zwyczaj spierdalać rzeczy osoby siebie

zrób wyjątek dla chwil ostatnich

uczyń je tak pięknymi że zadośćuczynią
WSZYSTKO INNE

bohaterko wiersza
i życia

[Maryla Stelmach]

wielka wyobraźnia i polot, pozdrawiam.