czy cel uświęca środki

[Maryla Stelmach]

pomarszczonym domom
arie śpiewa ziemia
deszcz zaszyty w szybach
pogasił zarzewia

obok ludowego losu pod schodami
dymiący karabin krzykiem straszył dzieci
za drzwiami spichlerza strach wypędzał chłopów
kiedy nie wracali mówiono że leśni
w wiadrach zardzewiałych opuszczonych wiosek
wietrzyska miauczące przyzywały koty

gdy w ruinach stajen
słychać rżenie koni
w noc bezgłowych jeźdźców
światła zwodzą cieniel

[Ewa Włodek]

no, bardzo wyraziste obrazy, Marylo - obrazy wsi, może nawet okolicy z czasów, kiedy rządziło prawo pięści i panoszyła się Wielka Trwoga. Tak na przykład na terenach po "akcji Wisła" i wszystkich wcześniejszych zostały zgliszcza, pustki i zdziczałe koty... Dobrze Cię było przeczytać...

usmiechy posyłam...
Ewa

[Maryla Stelmach]

Ewo, dziękuję bardzo za odwiedziny, kłaniam się pię knie i do miłego.

[lczerwosz]

czas w chlebowych piecach
wygasił zarzewia

A ja z mała krytyką. Zarzewie. Zarzewie ognia, wojny, kłótni - to inicjacja ognia, wzniecenie, dość złowrogie słowo, zarzewie jest drobiazgiem, z którego ogień lub inne zło się roznieca. Tak rozumiem. Po ogniu są zgliszcza, popioły, niedopałki (choć bardziej papierosa niż pożaru). W chlebowym piecu nie było pożaru, trwogi, choć była wokół. Tam był chleb, samo dobro. Nie może tam zostać zarzewie. Ale może się mylę.
Serdecznie. Leszek

[Maryla Stelmach]

Iczerwoszu, masz rację. bardzo dziękuję. pozdrawiam.

[lczerwosz]

czas w chlebowych piecach
wygasił polana

O, to rozumiem, proszę i mam. 24/7/365

[Maryla Stelmach]

Iwoszu jeszcze raz dziękuję

[lczerwosz]

Leszek nie lwosz

[Maryla Stelmach]

Leszku sorry zap amiętam.

[Hosanna]

i tak
tworzy się tajemniczy ogród pełen duchów
strzegących rozkładu

aby przemiana mogła się odbywać
nie zaburzona
gorliwą potrzebą życia
by znów coś budować


tu
musi odpocząć

na chwile czy wieków garstkę

dłużej nie wytrzyma