kod

Moderatorzy: Gloinnen, eka

ODPOWIEDZ
Wiadomość
Autor
czochrata

kod

#1 Post autor: czochrata » 10 lip 2013, 0:52

moja skóra pamięta skwar
nie do zniesienia
żarłoczne dzioby sępów
chociaż jeszcze żyłam

teraz pamięta dotyk
Ciebie
i twoje ciepło

blizny po dziobach
zatopią się w głębi
semiotyki
Ostatnio zmieniony 11 lip 2013, 1:09 przez czochrata, łącznie zmieniany 1 raz.

Nilmo

Re: kod

#2 Post autor: Nilmo » 10 lip 2013, 13:01

Jak na tak krótki wiersz trochę dużo tego "pamięta". Osobiście akceptuję powtórzenia użyte w celu podkreślenia czegoś istotnego, nadania ekspresji itp, tutaj to mi przeszkadza, zwłaszcza w tak krótkim wierszu. Mogłabyś troszkę to zmodernizować pojęciami równie bliskimi pamiętaniu, aby tego uniknąć.. Np. zastępując pamięć, wspomnieniem czy retrospekcją.
I to -
blizny po dziobach
zatopią się w głębi
semiotyki
Semiotyka nie jest raczej pojęciem którego potocznie używa się w rozmowach "od serca". Wielu ludzi nawet nie zna tego słowa znaczenia i wiersz z prosto - ludzkiego nagle kończy filozoficzna mądrość. Tu bym dał po prostu zamiast semiotyki głębię znaków czy znaczeń. Jest prosto, to po co w finale komplikować?
I to -
teraz pamieta dotyk
Skoro to pamięta teraz to kiedy pamięta to ? -
moja skóra pamięta skwar....
pamięta dzioby sępów
Coś Ci fajnie po głowie na początku chodziło Czochrata, ale moim zdaniem zwaliłaś ten wiersz. Dziękuję i pozdrawiam.

Katrina

Re: kod

#3 Post autor: Katrina » 10 lip 2013, 16:58

Podoba mi się pierwsza zwrotka.

Pozdrawiam

Awatar użytkownika
lczerwosz
Administrator
Posty: 6936
Rejestracja: 31 paź 2011, 22:51
Lokalizacja: Ursynów

Re: kod

#4 Post autor: lczerwosz » 10 lip 2013, 23:38

moja skóra pamięta skwar
nie do zniesienia
i dzioby sępów

a jednak żyłam

nie do zapomnienia
jest dotyk i twoje ciepło

blizny po dziobach
zatopią się w głębi
zapomnianych znaczeń


to tylko wariacja

czochrata

Re: kod

#5 Post autor: czochrata » 11 lip 2013, 1:07

Nilmo,dzięki za odwiedziny.Przemyślę uwagi.Dziękuję też Katrinie i Tobie Leszku :rosa: :rosa: :rosa:

Hosanna
Posty: 1507
Rejestracja: 24 cze 2012, 13:50
Kontakt:

Re: kod

#6 Post autor: Hosanna » 11 lip 2013, 11:01

oddać się tylko w błogość słodycz i rozkosze
wszystko inne uznać za wroga
zła droga

ważniejsza jest walka
i aby z pisklęcia
stać się matką
co mocno roztacza skrzydła
nie bacząc czy burza
i czy jutro
nie będzie końca świata

rozkosze tak
blizny tak

wieczny pacjent źle skierowanego romantyzmu
nie

Sede Vacante
Posty: 3258
Rejestracja: 27 sty 2013, 23:52
Lokalizacja: Dębica

Re: kod

#7 Post autor: Sede Vacante » 11 lip 2013, 17:43

Bardzo ciekawy wiersz - krótki, uwielbiam - o miłości, która działa jak balsam na wojenne rany.
To dla mnie dobra forma, bo nie ma banału, lukru, za to jest prawda brutalnego życia. No i krótko. Nie każdy lubi. Ja lubię "krótko, na temat i językiem poetów" :D
:rosa:
"Nie głaskało mnie życie po głowie,
nie pijałem ptasiego mleka -
no i dobrze, no i na zdrowie:
tak wyrasta się na człowieka..."


W. Broniewski - "Mannlicher"

Awatar użytkownika
anastazja
Posty: 6176
Rejestracja: 02 lis 2011, 16:37
Lokalizacja: Bieszczady
Płeć:

Re: kod

#8 Post autor: anastazja » 11 lip 2013, 18:01

czochrata pisze:moja skóra pamięta skwar
nie do zniesienia
żarłoczne dzioby sępów
chociaż jeszcze żyłam
najlepsza :ok: buziaki kochana :rosa:
A ludzie tłoczą się wokół poety i mówią mu: zaśpiewaj znowu, a to znaczy: niech nowe cierpienia umęczą twą duszę."
(S. Kierkegaard, "Albo,albo"

czochrata

Re: kod

#9 Post autor: czochrata » 11 lip 2013, 18:07

Sede,dzięki że mimo braku czasu-odwiedziłeś.Dziękuje za dobre słowo! :rosa: Anastazjo,miło się czyta Twoje komentarze.Pozdrawiam ciepło,buziaczki :kiss:

Maryla Stelmach
Posty: 633
Rejestracja: 01 maja 2012, 2:03

Re: kod

#10 Post autor: Maryla Stelmach » 11 lip 2013, 19:34

:rosa: :kofe: :rosa:

ODPOWIEDZ

Wróć do „WIERSZE BIAŁE I WOLNE”