ZMORA SADOWNIKA

[Gabriela]

bronić się
umie raj
skurwielu
więcej się nie najesz

Zmierzch ery „boskich” pikników



robaczywka
celowałeś takim jabłkiem
w ptaki
zupełnie jakby tam
w niebie
rosły lepsze drzewa
nie każdej nadziei
dane jest być matką
nie uniosę
tyle
oddam owoc

zrób to
natychmiast
nie waż się wracać
przeskocz
przez płot kocurze
a utnę łapy
rot null
nie dodam skrzydeł
przeciwnie
wyrwę wszystkie
pióra

nie dolecisz
gdzie chciałeś
upadniesz daleko
od jabłoni

wara

[Alek Osiński]

Dobry pomysł, taki trochę na miarę Tarantino,
całkiem dobry ten wiersz, szkoda, że nie spotkał sie z zainteresowaniem,
bo dużo w nim ciekawej kreacji, może jeszcze się spotka...

Pozdrawiam

[Nilmo]

Zgadzam się z Alkiem. Brak zainteresowania może być przyczyną zastosowanego zapisu. Bez urazy, ale przypomina szczekanie, plucie słowem...Pasuje jedynie do fragmentu-

zrób to
natychmiast
nie waż się wracać
przeskocz

Tutaj np. to oddzielenie piór od poprzedzającego wersu, czyta się jak człowieka, u którego mówienie wyprzedza myślenie-

nie dodam skrzydeł
przeciwnie
wyrwę wszystkie
pióra

Zawsze uważałem, że podział na wersy powinien służyć tekstowi na każdym polu, poza ozdobnym. Nie po to on jest. Owszem był okres że "poeci" z tekstu budowali domki, zamki i kwiatki, a później nazywali to wierszem, ale na szczęście ta moda minęła, miejmy nadzieję, że bezpowrotnie.
Tak jak powiedział Alek. Wiersz ma prawo i podstawy aby się podobać i szkoda że tak sobie spływa w dół bez zainteresowania.
Dziękuję.

[Gabriela]

Alku; kto chce, skomentuje. dziękuję za odbiór.