nie klęcz masz w domu wałek

[Maryla Stelmach]

przebrani za siebie wykrzywiali twarze
w butach stygło lato spocone bezpańskie
czar żarówki w lampie skulił się ze strachu
biły się wyzwiska zniewalając szyby
wybiegła na drogę inna już nie swoja
kiedyś jego żabcia teraz trędowata

wsiok straszydło grube
mówiąc stara kurwa

cztery lata paki za spojrzenie w oczy
potem były wojny o stoły i kota
ulubiony brodzik w którym myła skrycie
malowane usta z purpurowych szminek
zapach z pól przyniosła w chodakach do miasta
spała głową w nogach chodziła po tropach

gdy spadła z wokandy prała na kolanach
udawała silną siłaczka nie chciana
kiedy ślepły oczy wyschły łzy i słowa
walczyła dla niego o szynkę dębową
usnęła nad ranem i więcej nie wstała
bogatsza o zdradę siłaczka zasrana

dzisiaj ją wynieśli skostniałą z niewiedzy
nie wiedziała czemu do innej należy

[Ewa Włodek]

no, i jest nieudane małżeństwo, nieudane życie i kiepska, niepotrzebna śmierć...

usmiechy posyłam...
Ewa

[EwaMagda]

Bardzo dobry wiersz

Pozdrawiam ciepło

[Maryla Stelmach]

to scena rodzajowa. pozdrawiam
dziękuję Ewo.

Dodano -- 27 lip 2013, 9:20 --

Magdo, dzieki za obecność. p ozdrawiam.

[Sede Vacante]

Bardzo ciekawa opowieść. Już przymknąłem oczy na "małe po kropce", co dla mnie jest niedopuszczalne i niewytłumaczalne. Ale zrobiłem wyjątek, bo historia opowiedziana w wierszu - ciekawym, niebanalnym językiem i zdecydowanie wciąga. Sprawnie napisany wiersz " z wadą" (w/w).

[Maryla Stelmach]

Sade wielkie dzięki. kropki wywaliłam. nie rozumiem tylko wiersz z wadą w/w - nie wiem co to znaczy. jak mi objaśnisz to poprawię. pozdrawiam.