Msza przeciw pogonom

[Marcin Sztelak]

Ofiarowanie:
zaczęło się od szklanek, później przyszły
plastikowe kubki.

Degrengolada o smaku powideł śliwkowych,
znacznie lepiej napędzić bimbru.
Można się nim zachłysnąć, ciężko oddychać
przez spalone gardło – milcząc.

Tymczasem mamy słodycz z nikłą nutką
kwaśnych dni roku.

A podobno jest miłość, życie, nawet ręce złożone
w znak umowny. Ponadto ołtarze ofiarne,
skrzętnie ukryte przed wzrokiem tych od osądzeń
i sądów.

Zostało tylko kilka kromek cienko posmarowanych.
Oraz niezobowiązujące, bez przekonania,
amen.

[Gloinnen]

Właściwie powtarza się (z grubsza) przekaz podobny do tego, z "Luminoskopii" - czyli próbujesz (według mnie) pokazać, w jaki sposób
współczesna rzeczywistość wpływa na dezintegrację sacrum.

znacznie lepiej napędzić bimbru.

Tu protestuję (z przymrużeniem oka). Bimber to wartość sama w sobie.

Oczywiście wiem, o co chodziło. O zagłuszanie przeczucia i wołania "z drugiej strony" poprzez prymitywne rytuały, których celem jest znieczulenie, a nie otwieranie podświadomości.

A podobno jest miłość, życie, nawet ręce złożone
w znak umowny. Ponadto ołtarze ofiarne,
skrzętnie ukryte przed wzrokiem tych od osądzeń
i sądów.

Tak naprawdę - stawiasz ciekawe pytanie. Co tak naprawdę jest puste? Czy ceremonie, religia (przekaz religijny, ściślej rzecz ujmując), czy też ich uczestnicy (tzw. "wierni")?

Oraz niezobowiązujące, bez przekonania,
amen.

Chyba tu jest odpowiedź.

Wychodzi na to, że to nie religia jest bytem martwym, skazanym na zagładę (jako taka), ale wspólnota, która jest jej nośnikiem. To trochę tak jak z martwymi językami.

Ale to już temat na inną dyskusję.

Pozdrawiam,


Glo.

[Marcin Sztelak]

Zawsze już będę się dziwił skąd ta przenikliwość - siedzisz w mojej głowie, gdy pisze...
I to jest komplement, żeby nie było niedomówień

[em_]

Na tych kromkach mogłoby się skończyć, bo to, co dalej nie jest już zbyt interesujące.
Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

hmm, coraz mniej wiary w wierze, coraz bardziej widać, że religijność to pusta skorupa, gesty, które nie mają "pokrycia" w myślach, w odczuwaniu. Pozory, pozory...Tak czytam sens, i zgadzam się z nim...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa