A kiedy przeczytasz...

[Gloinnen]

...znajdziesz przylądek, wystawiony na mleczne
przypływy; sam przeciw zbliżeniom, oddaleniom
północnego chłodu; można nakryć dłonią
i poczuć, jak wstrząsają nim słowa, rozrywają
wąską plażę, by zagarnąć przed zmrokiem.



...przesyp piasek, zanurz ręce; zdążysz jeszcze
nadać imię każdej z fal. Wtedy staną się posłuszne,
przypadną do nóg
kropelkami rtęci.



...rzeczy nabiorą płynności. Ciepły prąd obmyje
ramiona, wyciszy kolejne niepokoje, zagubienia.
Ciała bez konturów i rewersów, stworzone
do wspólnej mantry, będą szukały
homonimii. Jednego koloru, aż po podwodne ciemnie.

Ułożysz szlak z otoczaków, wzdłuż
linii serca.

Poproszę. Przyjmiesz.



____________________
Glo.

[lczerwosz]

Modlitwa o jedność, spójność, pokój, jakże kobieca.
List do kogoś oddalonego, może od dawna skłóconego.
Wyjaśniasz mu jak można by ułożyć życie.
Otoczaki nie kaleczą, można je pieścić nawet.
To oferta beznadziejna, choć wiersz wspaniały.
Biały, ale szukałem rymów, rytmu, może te fale. Przeczytać można na głos, tak łatwo idzie z odechem.

[Nilmo]

A ja tej egzaltacji nie kupuję. Znowu - ona rozma/morzona, piaski, falki i ubieranie w szatki z szafy na metafy, tego co już było. Pocztówka z Sopotu, której nie widziałem, choć znam to co przedstawia, bo nie raz tam byłem. Żeby ona chociaż jajko zniosła, to można by się doszukać analogii z żółwiami, a tak? Pzdr.

[Gloinnen]

Modlitwa o jedność, spójność, pokój, jakże kobieca.
List do kogoś oddalonego, może od dawna skłóconego.
Wyjaśniasz mu jak można by ułożyć życie.
Otoczaki nie kaleczą, można je pieścić nawet.
To oferta beznadziejna, choć wiersz wspaniały.
Biały, ale szukałem rymów, rytmu, może te fale. Przeczytać można na głos, tak łatwo idzie z odechem.

Banalne, co powiem, ale można być jednocześnie blisko i daleko. Niekoniecznie w opozycji (skłócenie), ale w stanie zawieszenia.
Otoczaki można policzyć. To już jakaś konkretyzacja tego, co wydaje się nie do ogarnięcia.
Dziękuję za "wspaniały", chyba z lekka na wyrost.

A ja tej egzaltacji nie kupuję. Znowu - ona rozma/morzona, piaski, falki i ubieranie w szatki z szafy na metafy, tego co już było. Pocztówka z Sopotu, której nie widziałem, choć znam to co przedstawia. Pzdr.

Najwidoczniej jeszcze nie do końca wróciłam znad morza. Przynajmniej mentalnie.

Pozdrawiam,


Glo.

[Nilmo]

A widzisz? Tak właśnie działają góry czy morze na ludzi, owocując "nadmierną personifikacją", aż się chce fale nazywać. Pozdrawiam.

[lczerwosz]

Ale powstał ciepły i dość pogodny, jak na Gloinnen tekst, nie walczy w nim z wiatrakami ani ze smokiem.

[marta zoja]

Wiersz, który przemawia nie jednym szeptem do mnie. Dziękuję, jest piękny MZ