poeta odchodzi

[agusia77]

późno już
już późno
więc pora się żegnać
ale nie na długo
bo wiersze są wieczne
i one zostaną
a w nich cząstka moja
i to ta najważniejsza
ta co je zrodziła

idę już po siebie
stojąc tuż za sobą
jak wszystkie moje wiersze
z tylu oczu patrzę
na żywych i umarłych
jak na dekorację
w którą moja przestrzeń
co miała odpłynąć
nie znikła

mam w dupie
że ktoś mnie nie lubił
nie hołubił spreyem
nie powiem nawzajem
kochałem was wszystkich
i mądrych i głupich
ale już najbardziej
trwających milczeniem
w podwórkach bezludnych

tych co jeszcze zostali
aby mnie pożegnać
chóralnym śpiewem
na kwietnych ogródkach
ten kto ze mną cierpi
obcy ból utuli
własną wrażliwością
alergią na słowo
słowo wieczne wiersza

bo śmierć jest poezją
a poezja
pięknem umierania

[lczerwosz]

Się zastanowiłem nad losem PL-a/lki ale i autorki, z niepokojem. Mam nadzieję, że to środek artystyczny.

[Alek Osiński]

bo śmierć jest poezją
a poezja
pięknem umierania

po części pewnie tak, jednak również i pięknem życia,
a jako że śmierć jest częścią życia, to w sumie nie wiem,
czy warto aż tak bardzo ją podkreślać, generalnie,
mimo tematu, chyba za dużo patosu Ci się wdarło...

Pozdrawiam