Grad jest najzimniejszym z ziaren

[Alek Osiński]

Los nas prześwietlił, bramka
na lotnisku, która z pewnością
góruje nad życiem, lotem
jest blisko, ale bliżej zwinąć

w rulon tę mapę, którą
co dzień czytam, kładąc pod
głowę i snom powierzając
drogi podobne, lecz inne

stąpanie, wśród gradu kulek
które pan rozjaśnił, w górę
rzucając. Przysłonięta chmurą,
patrz, czy dokładnie przesuwasz

cezurę. Tylko z tych krajów,
które nie istnieją, pochodzą ludzie.

[Gabriela]

puenta. --->
ale to: " ale bliżej zwinąć w rulon tę mapą"
tę mapą? nie rozumiem.

[Alek Osiński]

Jasne - "mapę" ma być
literówka się wdarła

Dzięki

[Ewa Włodek]

ten grad - to metafora relacji międzyludzkich, coraz chłodniejszych, coraz bardziej "odhumanizowanych"? O "prawdziwych ludziach" - można już tylko pomarzyć? Tak sobie pomyślałam, czytając...

pozdrawiam ciepło...
Ewa

[Maryla Stelmach]

puenta powala.

[Alek Osiński]

coraz chłodniejszych, coraz bardziej "odhumanizowanych"? O "prawdziwych ludziach" - można już tylko pomarzyć?

Niekoniecznie; jest najzimniejszym, ale jednak ziarnem, przez co zachowuje
zdolność do przekształceń, stworzenia nowych form życia, dodatkowo
po roztopieniu nawadnia, a tłukąc kulkami potrafi obudzić;)

Dzięki Wam za czytanie

[anastazja]

Brawo Alku, jak zwykle dobry wiersz u Ciebie. Puenta faktycznie powalajaca.

Pozdrawiam.