partenogeneza

[pietrek]

partenogeneza



mama biła mnie drucianym
wieszakiem do ubrań
później płakaliśmy razem

wujkowie przychodzili chwytać
mamę za krocze wtedy płakała sama

wszyscy oni powysychali jak owady
pozostawiając puste skorupki
w nieodkurzanych zakamarkach

pod łóżkiem

stała butelka na siku bo łazienkę
mieliśmy w odległej galaktyce
a jak tu w pojedynkę pokonać
galaktyczny mrok i chłód

nie pisałem o tym ojcu
tylko zbierałem widokówki
z madrytów warszaw rzymów

by chwalić się w klasie

po szkole przynosiłem do domu
zapchlone szczeniaki karmiłem je
przypaloną kaszą i biłem wieszakiem
jeśli nie jadły

później płakaliśmy razem

[Leszek Sobeczko]

wiersz cymes, naprawdę rarytas, wykreować taki klimat - zazdroszczę /w pozytywnym znaczeniu/, mam tylko uwagę do wersu z ojcem " o tym" zbyteczne, wiem że marginalizuje jego osobę, ale też nasuwa się pytanie o innego ojca, wujkowie doskonale wypełniają tę lukę;
ślę pozdrówka

[Alek Osiński]

podoba mi się, tylko szczerze Ci się zwierzę Pietrek, że mam wątpliwość
co do końcówki, bo czytając literalnie - sen we śnie - jest dosyć utarty,
natomiast absorbując jako sen równoległy, czyli
szczeniak godzący się z wieszakiem...hmmm, generalnie, sen w ogóle
mi nie pasuje do tego wiersza, raczej właśnie rozgorączkowana jawa...

Pozdrawiam

[pietrek]

racja Alku

[anastazja]

Dla mnie cudeńko. Uwielbiam dramaty, ten włazi pod skórę mocno. Dzięki Pietrek

[witek kiejrys]

bardzo dobry wiersz. od początku do końca.
gratuluję!

pozdrawiam serdecznie

[ono]