Do fal

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Zwalają się na ląd ciężarem
strumienia pędzącego, gdzie chce prąd.
W dłonie biorą trochę piasku.
Obmyją go i sobie pójdą. Poszły.

Już nie przychodzisz, bo ciągle jesteś.
Za plecami, by mi wiązać liny ze słów,
przed oczyma – i pokazujesz drogę,
obok, jako instruktorka tworzenia.

Wtedy zaginąłem pomiędzy kroplami.
Dotykały mnie, wybuchając śmiechem.
Wytarmosiły mi włosy i wymięły skórę.
Było dobrze, jak podczas snu.

Bardzo dużo mówisz.
Jedna inspiracja przeskakuje drugą.
Ale wciąż mam tę siatkę z pukli fal
od Ciebie na łapanie weny.

Dryfowałem też na chmurze,
niby na podeście nad wiatrem.
To taksówka do miękkiego snu.
Śniłem o dryfowaniu.

Nie potrzebuję wielkich wojaży,
walk z demonami trudu.
Ty mi podsyłasz emocje.
Spokojnie, bez kosztowania mąk.

Zechciałem wejść na słońce
nie zostawszy zwęglonym szaszłykiem.
Jestem od lat w tym śnie,
raczej nie zmienię go w fakt.

Widzę szeroki promień -
mini słonko karmiące bielą.
Czasami wychodzi z nich złoto,
aura dobra, potwierdzenie szczęścia.

Woda zawsze wraca.
Znów krople goszczą na piasku.
Nadal gościsz u mnie,
tryskasz weną z fal na głowie...

[Alek Osiński]

Jak dla mnie sporo dobrego jest w pierwszych trzech strofach,
gdyby poprawić parę szczegółów byłoby naprawdę dobrze,
ale później wiersz zaczyna chyba za bardzo bujać się na falach,
warto by go chyba trochę ogarnąć, ująć w karby, bo mógłby być dobry,
porządny zaczyn w każdym razie jest

Pozdrawiam

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Ten wiersz jest eksperymentem, tak naprawdę .
Chciałem sprawdzić, jak sobie poradzę z napisaniem dość długiego utworu . Jakoś wyszło .

Dziękuję .

[anastazja]

Już nie przychodzisz, bo ciągle jesteś.
Za plecami, by mi wiązać liny ze słów,
przed oczyma – i pokazujesz drogę,

tu ucięłabym, ten wiersz jest inny, od Twoich poprzednich. Mnie się podoba.

Pozdrawiam

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Dzięki .Na razie nie chcę niczego zmieniać w tym utworze, ale na pewno zostawię sobie Wasze opinie przy sobie i przydadzą się .

[Gajka]

O kurcze, ale się namęczyłeś, jednego jestem pewna już nigdy nie napiszę takiego tasiemca

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Ano, wziął sobie trochę mojej energii, chwilowo weny przy mnie nie ma.
Ale zawsze wraca .