Oparty o bezradność

[anastazja]

od wczorajszej obietnicy
w zimnym pokoju
rozgrzewa ścianom plecy

niedawno w pracowni malował portret syna
dziś zakurzony uśmiech wtłacza ból
żeby choć w jedną niedzielę strącił
rosę z policzka

za drzwiami cisza oswaja
bezradność

[Gajka]

Niestety każdy dzień życia przybliża nas do śmierci. Smutne, ale prawdziwe .
Cieszmy się tym co mamy i uśmiechajmy przy każdej okazji . Czasu nie da się cofnąć więc wykorzystajmy go tak aby nie żałować spędzonych bez celu chwil, dni, życia.
Ładny wiersz Nasteńko
Masz cudownego psiaka !!!

[EwaMagda]

Smutny, bardzo ładny wiersz o odchodzeniu

[Alek Osiński]

niedawno w pracowni malował portret syna
dziś zakurzony uśmiech wtłacza ból
żeby choć w jedną niedzielę strącił
rosę z policzka

Ta część najbardziej jak dla mnie,
ale całość zostawia jakiś niedosyt,
obraz wydaje mi się zbyt jednowymiarowy,
myślę, że można by go trochę szerzej albo głębiej
nakreślić, ale może się czepiam...

Pozdrawiam

[lczerwosz]

wiesz, a jakby nie użyć słowa śmierć i wstawić w to miejsce właśnie bezradność. Mniej dosłowne, bardziej wieloznaczne, a jednocześnie prowadzi w tą samą stronę.
L.

[iTuiTam]

...
w zimnym pokoju
rozgrzewa ścianom plecy
...

Smutno, zresztą Ty ciągle podkreślasz, że lubisz smutek.
Metafora z pierwszej strofy perełkowa.

serdecznie
iTuiTam

[anastazja]

Nie czepiasz Al, po prostu inaczej widzisz.

Dziękuję, za pobycie.
Pozdrawiam.

wiesz, a jakby nie użyć słowa śmierć i wstawić w to miejsce właśnie bezradność.

Świetnie podpowiedziałeś Leszku, dziękuję.

Smutno, zresztą Ty ciągle podkreślasz, że lubisz smutek.
Metafora z pierwszej strofy perełkowa.

o prawda, nie nudzą mnie monotematy - dzięki 'iTuiTam'

Pozdrawiam.

[coobus]

Są w tych wierszach, bo są w Tobie. Kaśka, mama, starszy mężczyzna... Malujesz w wierszach ich postacie ludzką wrażliwością. Zapisujesz ich w pamięci swojej i naszej, jak mijające chwile. Choć nie wiem, czy te chwile naprawdę minęły. A ja odbieram to własną wrażliwością

[anastazja]

Są w tych wierszach, bo są w Tobie. Kaśka, mama, starszy mężczyzna... Malujesz w wierszach ich postacie ludzką wrażliwością. Zapisujesz ich w pamięci swojej i naszej, jak mijające chwile. Choć nie wiem, czy te chwile naprawdę minęły. A ja odbieram to własną wrażliwością

Pięknie powiedziałeś cobus. Jestem odkrytą książką, mimo twierdzenia o kobiecie nieodkrytej. Jestem nadwrażliwcem, odbieram świat na serio, choć czasem myślę, że nie powinnam. Żal i złość towarzyszą mi od dziecka: na niesprawiedliwość, podłość, nędzę, znieczulicę.
Boli mnie wszystko, co gorsze wokół jest mało szczęścia, może poza słońcem, które tak kocham.

Dziękuję Ci z serca cobusku.
Pozdrawiam.

[marta zoja]

Anastazjo... Zawsze odnajduję odpowiedź na mój smutek Wszystkie róże dla Ciebie MZ