chemia

[Nilmo]

kiedy masz pod górę
wolą raka
jest żebyś wrzucił na luz
nie walcz
wojna zabija śmiech

w onko-obserwatorium sufitów
ksiądz nie wyrabia na olejek
śmiejesz się kiedy mówię
że nikt nas naprawdę nie kochał
popatrz
miłość to chemia
a kiedy zacząłeś tracić włosy
dzieci dorosły żona się ściera
dopiero teraz kropla po kropli

oddziałowa jest piękna
niech pochowają mnie w jej pończochach
ona nas kocha
ona jedna
po kropli kropla

[Alek Osiński]

Bardzo mi się podoba ten wiersz. Myślę, że dobrze oddaje stan umysłu
w takich sytuacjach, zwłaszcza motyw z pończochami trafia

Pozdrowienia

[ble]

I to jest właśnie poezja, ten numer z pończochami. Czuły, wstydliwy drobiazg. To, do czego wracamy odchodząc. Wspomnienie ciała. I znakomite zestawienie słabości i siły. No i miłość skapująca chemią. Pięknie pomyślane, Nilmo.

[lczerwosz]

w onko-obserwatorium sufitów

"...przychodzi chwila
gdy najważniejsze są sufity..."

[Gajka]

Dobry , bardzo dobry wiersz
Stan umysłu obserwatorów sufitu i adekwatne perypetie poddane w dobrym stylu

[Nilmo]

Bardzo Wam wszystkim dziękuję za opinie. Pisząc miałem trochę wisielczy humor...cieszę się że jakiś plus z tego dało się wyciągnąć.

[Gloinnen]

oddziałowa jest piękna
niech pochowają mnie w jej pończochach
ona nas kocha
ona jedna
po kropli kropla

Zgadzam się z przedmówcami, to jest naprawdę rewelacyjny fragment. Wprowadza trochę w klimaty sołżenicynowskiego "Oddziału chorych na raka". Oczywiście inna epoka i inne problemy były osią centralną książki, ale jednocześnie znaleźć można w niej właśnie takie ustępy, które wskazują na nieustanny triumf witalizmu nad śmiercią. Żyje się do końca pełnią życia.

Pozdrawiam,


Glo.

[Nilmo]

Jeszcze raz dziękuję. Przyznam że mnie zaskoczyliście.