Torsje

[Dorota Karin]

jak tabun dzikich koni
wiatru w grzywach
pragnę

śmiało
ssij moje kolce
mdłe niebo nie napoi

śmiało
jeśli trzeba
zwymiotuj słońce
gwiazdy

jestem twój
przeklęty wszechświat

[Gloinnen]

Wiersz, zaczyna się dość sielsko. Wprawdzie konie są "dzikie", ale jednak motyw wiatru w grzywie wprowadza raczej klimat landszaftowy.

Natomiast wraz z każdym wersem (od drugiej strofy) - napięcie narasta.

"Ssanie kolców" - przywołuje obraz macierzyństwa, ale zdegenerowanego, wynaturzonego. Wraz z tym mlekiem peel(ka) nie wyssie nic dobrego, wręcz przeciwnie, kolce symbolizują ból, poranienie, gorycz. To swoiste zaproszenie do nieuchronnego współcierpienia (z kim? z czym?) Lekturze towarzyszy myśl o inicjacji, czyli bolesnej drodze ku wtajemniczeniu, ku dojrzewaniu, ku poznaniu, zgłębieniu, obcowaniu z wyższymi bytami i rzeczywistościami. Pointa, w której przed peelem, oszołomionym bólem, objawia się w pełnej krasie wszechświat, w mrocznej, przytłaczającej wizji, potwierdzałaby tę koncepcję.

jeśli trzeba
zwymiotuj słońce
gwiazdy

Turpistyczny obraz, może nawiązywać do stanu upojenia, ale również przesytu, nadmiaru, przedawkowania. Człowiek nie jest w stanie wszystkiego w siebie wchłonąć - metafizyka go przerasta, przerasta go poznanie, przerastają przeczucia, przerasta moc i piękno natury, siła, światło.

Mam też skojarzenie z overdose - i letalną dawką - czegokolwiek. Bo supsens został zbudowany w tekście wyraźnie, wzdłuż określonej linii. Od zachłanności poprzez skrajne cierpienie (fizyczne również) aż do śmierci, która otwiera perspektywę najszerzej, pozwala na rozpłynięcie się w kosmosie.

Gdy powróci się do początku, czytelnikowi jawi się obraz człowieka niespokojnego, ciekawego, poszukującego, który jest gotów na wszystko, aby "podglądać nogi świata" (E. Lipska)

Bardzo ciekawy wiersz. Chętnie jeszcze coś poczytam Twojego pióra.

Pozdrawiam,


Glo.

[anastazja]

śmiało
ssij moje kolce
mdłe niebo nie napoi

Wiersz bardzo interesujący, mnie jednak nie przekonuje tytuł. Rozumiem, jest podpowiedzią do wersu:

zwymiotuj słońce
gwiazdy

mimo wszystko dałabym inny, wiersz wart tego. Ale to tylko moje subiektywne odczucie.
Pozdrawiam.

[Dorota Karin]

Jestem mile zaskoczona wnikliwą i obszerną analizą mojego wiersza. Bardzo dziękuję, postaram się włączyć w życie portalu, tylko na razie jestem tu drugi dzień i potrzebuję czasu na rozgryzienie niuansów jego funkcjonowania. Pozdrawiam Wszystkich.