Nie pytałam

[anastazja]

dlaczego ściernisko rani stopy
a na dłoniach wyrasta oset
bardziej bolał smutek matki
w milczeniu kroiła chleb
sortując myśli

jutro wykorzysta poranek
darmowego słońca w ogrodzie
zasieje ziarno nadziei może
zwiąże koniec z końcem

później pomyśli skąd weźmie na chleb
wyczerpana obowiązkami
nie wie czy wolno jej
o czymś zapomnieć

[coobus]

w milczeniu kroiła chleb
sortując myśli

Trafia do mnie. Znów ta ciemniejsza, mniej radosna strona życia, którą sukcesywnie przypominasz. Prawdziwa, wiem.
Jak zawsze przeczytałem z zainteresowaniem. I z refleksją

[ono]

po długiej nieobecności znów mam przyjemność Cię czytać - lubię takie tematy

pozdrawiam

[Sede Vacante]

Anastazjo, podoba mi się, ale jakoś nie mogę "wystartować". Tak, jakby po dwóch wersach porzucony został zamiar pisania pewnej historii i kontynuowałabyś ją w inny sposób, zaczynając od początku. Pewnie to tylko moje wrażenie,a le tak czuje, gdy czytam, że po drugim wersie myślę: Aha, a więc zaczęła od nowa, z innej beczki? Nie wiem dlaczego mam to uczucie. Jakoś mi dwa ostatnie z dwoma pierwszymi się nie trzymają.

"Jutro" wystarczyłoby tylko raz. To drugie jest zbędne. I na końcu: "Pomyśli"/"nie wie" - mi osobiście troszeczkę przeszkadza zmiana czasu przeszłego na teraźniejszy, czuje delikatny chaos.
Ale to tylko moje skojarzenia, wiesz, opinia amatora

Witaj anastazjo:)

[Dorota Karin]

Przejmujący, ładne metafory. Mnie się podoba to powtórzenie ,,jutro" - podkreśla natłok trosk, od których chcemy odsapnąć.
,,a na dłoniach wyrasta oset" - pięknie.

[anastazja]

Dziękuję cobusku.

Pozdrawiam

po długiej nieobecności znów mam przyjemność Cię czytać

Dziękuję Kamilu, cieszę się.
Pozdrawiam.

Jakoś mi dwa ostatnie z dwoma pierwszymi się nie trzymają.

Witaj Sede, nie wiem czemu tak czujesz, owszem masz takie prawo. Jeśli chodzi o powtórzenie jutra, zmieniłam, jakoś mi umksnęło.
Dziękuję, za Twoją obecność.
Pozdrawiam.



Cieszę sie Dora, że Ci się podoba, dziękuję.
Pozdrawiam

[lczerwosz]

sortując myśli

świetne

zasieje ziarno obowiązków które i tak koniec z końcem nie zwiążą

Związywanie końca z końcem, tak brzmiało gramatycznie. Ale: koniec z końców - w rezultacie, by znaczyło. A wtedy związywanie odniesie się do ziarna, a ziarno nie zawiązuje, kiełkuje. Zawiązują kwiaty, zawiązki, potem owoce. O ile znam się na rozmnażaniu.
Pozdrowienia
Leszek

[anastazja]

jutro wykorzysta poranek
darmowego słońca w ogrodzie
zasieje ziarno nadziei może
zwiąże koniec z końcem

O, masz babo placek a jużci Leszku - być powinno

Dzięki, za trafną uwagę.
Pozdrawiam.

[lczerwosz]

jużci Leszku - być powinno

[marta zoja]

Analogią do Twojego wiersza, jest pytanie do mojego dziecka:
-Co zrobisz jak nie będziesz miał na chleb i mleko, dla swoich dzieci?
Odpowiedź zaskakująca i porażająca jednocześnie:
- Pójdę i ukradnę!
Świat idzie do przodu, a mechanizmy przetrwania wciąż te same. Bieda pozostaje biedą i dla ratowania od głodu, jesteśmy gotowi poświęcić wszystko. To oczami matki, jak widzisz, dzieci znajdują szybciej rozwiązanie i ganić je za to?! Przecież życie dopiero przed nimi, oby nie w biedzie.
Piękny wiersz o troskach, większości matek. Z uszanowaniem MZ