uwierz mi

[Jarek B]

nie trzyj oczu szkoda rzęs
rozcieranych dłonią chwil
jeszcze dzisiaj obudź się

z wiarą w ludzi podnieś wzrok

przejdź ulicą zdepcz kałuże
przez otwarte usta chwyć
krople deszczu słonych złudzeń

uwięziony w gardle popij kęs

jeśli boli
to jest życie
mimo że to suchy chleb

na chrzanowym liściu
z bratnią duszą
będzie lżej

[Gloinnen]

Cieszy odrobina optymizmu, bo dotychczas było u Ciebie raczej depresyjnie - spleen z chandrą w rozmaitych odsłonach. Tutaj można odnaleźć przede wszystkim determinację, aby nie poddawać się, choć oczywiście życie ani świat wcale nie zmieniły się na lepsze. Peel przeczuwa i rozumie, że siła powinna znaleźć źródło w nim samym. Choćby ta wiara w ludzi. Poza tym akceptacja różnych smaków życia. Jest ciężko, boli, ale właśnie tak ma być, taka jest rzeczywistość, powszedniość, codzienność, taka kondycja człowieka. Przeciwstawić jej można - po pierwsze moc ducha (wolę wędrówki do przodu, niezależnie od kosztów i przeszkód), po drugie - humanizm.

z wiarą w ludzi podnieś wzrok

z bratnią duszą
będzie lżej

jeśli boli
to jest życie
mimo że to suchy chleb

W tym fragmencie - zastanowiłabym się, czy nie dałoby się wyeliminować jednego z dwóch "to".

Pozdrawiam.


Glo.