Protest song

[Gloinnen]

Sens istnienia. Czyste kpiny.
Literalnie wyszorowane. Szczoteczką
do zębów na kolanach. Panele podłogowe
odbijają wrześniowe słońce, po śladach
okruszyn biegnie głos, dźwięk skanera.
Wykrywa, ostrzega.

Dobro smakuje lawendowym detergentem;
wypełnia zapachowe saszetki, między ręcznikami
w szufladzie odłożone na nieskończoność.
Każdy błąd przyjdzie odpracować; zwłaszcza ten
przytrzaśnięty drzwiami niedosyt
z okresu przymierzania białych sukienek,
podpierania ścian podczas kursu tańca.

Wyboru nie było i nigdy nie będzie. Pod specjalnym
nadzorem: bieliźniarka, talerze, zakamarki wersalki.
Wykałaczki łamią się na każdym zdaniu, nieswojo.

Życie trzeba odkurzyć, uprać, uprasować.
Szczęśliwość dozwolona dopiero
po usranej.



____________________
Glo.

[lczerwosz]

po usranej

śmierci.

Sens istnienia. Czyste kpiny

W Reinstalacji pisałaś o mknięciu do nikąd. To pokrewna myśl
Wiersz prawdziwy, ale się z nim nie zgadzam. Lepiej przytrzasnąć drzwiami wspomnienia.

[Gloinnen]

po usranej

śmierci.

Nie tak dosłownie. Przecież wiadomo.

Lepiej przytrzasnąć drzwiami wspomnienia.

Nie da się, gdyż peelka nie pisze o wspomnieniach, ale o konsekwencjach działań z przeszłości, które są bardzo realne i namacalne "tu i teraz". Nie ma przed tym ucieczki. Każda próba uwolnienia się jest (i zawsze była) powrotem do punktu wyjścia, ale z coraz większym balastem.

Jedyna możliwa ucieczka, to ta w usraną.



Glo.