wnętrza

[alouette]

jest na ulicy fabrycznej dom bez okien
łuszcząca się twierdza samotności
w której wiatr bezpłodnie penetruje kąty

jest plac na którym tłum zadeptuje kolejne
warstwy niezobowiązujących spojrzeń
aż do zmierzchu gdy noc pościele rosą ławki

są przytulne pokoiki zbyt małe na depresje
w nich śmiech dzieci i stół z rozlaną zupą
otwarte drzwi gdyby komuś zabrakło cukru

wnętrza zwiedzane przez czas
malowane światłem i cieniem
przystanki na których Bóg
na chwilę zamyślony

[NathirPasza]

W tym przypadku widziałbym ostatnią strofę jako pierwszą i ewentualnie dopisane inne zakończenie. Tworzy się wyliczanka. Pierwsze trzy strofy to opisy miejsc napisane w podobny sposób, co po prostu nuży.
Do tego mocno operujesz patosem, przez co pogłębiasz ociężały charakter wiersza.

Jest coś w wierszu. Jest opis surowych miejsc. Tylko że o ile miejsca są surowe, zabrakło podobnego spojrzenia autorki. Czy rzeczywiście wszystkie okolice pojawiające się w wierszu mają taką wzniosłą otoczkę? Wątpię. Dom bez okien, plac... Można było pokusić sie o bardziej szczery opis tych miejsc.

Pozdrawiam
NP

[Gloinnen]

Ja nie widzę w wierszu patosu.

Jedynie w metaforze "twierdza samotności" - zabrzmiał wielki dzwon. Wydaje mi się niepotrzebne nadawanie tak wielkich znaczeń i tak mocnego ciężaru gatunkowego opisywanym obiektom.

Z drugiej strofy usunęłabym inwersję - "niezobowiązujących spojrzeń" chyba zabrzmiałoby lepiej.

życia
wnętrza zwiedzane przez czas
malowane światłem i cieniem
przystanki na których Bóg
na chwilę zamyślony

Z tej strofy z kolei usunęłabym "życia" - trochę nie pasuje, niepotrzebnie dopowiada treść. Twoja opowieść jest bardzo opisowa, ładnie wydobywasz głębię z tego, co przedstawiasz, nie musisz już na końcu dawać instrukcji obsługi.

"wnętrza zwiedzane przez czas
między światłem i cieniem
na przystankach Bóg staje zamyślone"

Tak sobie poukładałam Twoją kodę.

Pozdrawiam,


Glo.

[Bożena]

uwagi już powyżej- ja napiszę tylko że sama wiele razy miałam myśl że Bóg zasnął lub się zamyślił- są wnętrza jasne i te ponure, które omijamy - chyba że są naszym wnętrzem- serdeczności czasem pomaga- buziak

[alouette]

co do patosu, to mnie kołem łamać, ale mam defekt i nie widzę go tam, gdzie inni widzą,
"życia" faktycznie zbędne
inwersja to moje naleciałości z j. francuskiego, tam większość określeń następuje po rzeczowniku, poprawiam

[Arti]

nie przekonał mnie ten wiersz, jest w nim coś odpychającego...nie będę szukał dziury w całym, po prostu poczekam na inne

inwersja to moje naleciałości z j. francuskiego, tam większość określeń następuje po rzeczowniku,

to akurat żadne tłumaczenie
piszesz po polsku
powinnaś dbać by nie wyglądało to sztucznie

hej

[alouette]

o Arti! ale się surowy zrobiłeś! a na poważnie, nie musiał cię przekonać bo każdy ma inną wrażliwość, inne spojrzenie