Ogień i sól

[Gloinnen]

(...) są takie serca - jak nieszczęścia,
co nigdy inne być nie mogą.
/ks. J. Twardowski



Przykro patrzeć na twoją
samotność, gdy kolejna jesień gotowa
zaatakować zza drzewa, zdzierać skórę
do żywego.

Nie poznajesz miejsca. Coraz rzadziej
schylasz się po gruszkę lub niezabliźniony
liść. W parujący zmrok odeszłaś
z pustymi koszami.
Teraz już wiesz.

Przebaczyć to nie tylko
otworzyć byłemu nieprzyjacielowi
drzwi własnego domu,
lecz również przyjąć gościnę
w jego sadzie. Nie pytając,
czyja lampa ogrzewa ręce.



____________________
Glo.

[lczerwosz]

a chleb i sól?
się skojarzyło

[Dorota Karin]

Wzruszający, refleksyjny. ,,W parujący zmrok odeszłaś
z pustymi koszami" - ładne, ale też niepokojące, myślę jednak, ze to odejście niedefinitywne.