kropla niepewności

[JuPit]

Dodałem kilka kropli niepokoju
do myśli z tęsknoty zaczerpniętej.
Jak zatrzymać to..
czemu tak bardzo oddałem?

Czytasz książkę,na moim ramieniu
oparłaś oddech westchnieniem.
Spojrzenie dalej sięga,
czarne litery na czystym pergaminie.
Powiedz, kiedy pozbierasz wszystkie
porozrzucane kości życia.

Nie wiem, choć trzymam twoje dłonie,
jestem w twoim świecie?

Przyszedł czas na miłość,
gdy pokochałem samego siebie.
Oddać ją teraz bez warunków,
tak z dobrego serca?

[Alek Osiński]

Początek trochę niezgrabny mi się akurat wydaje i taki sentymenalnie
dosyć naiwny, a tutaj chyba zaczyna się dziać coś dobrego...

Powiedz, kiedy pozbierasz wszystkie
porozrzucane kości życia.

Nie wiem, choć trzymam twoje dłonie,
jestem w twoim świecie?

Końcówka w zasadzie stawia oryginalne pytanie,
uprzedmiotawia miłość jako coś co można oderwać
od człowieka, pozbyć się, przekazać...myśl
wydaje mi się oryginalna, chociaż nie wiem
na ile zgodna z prawdą;)

Pozdrawiam:)

[JuPit]

Dziękuję za trafną ocenę i interpretację

[Dorota Karin]

Zmień ,,kości" na ,,ości" - kości ograne nieco , chyba że poobgryzane kości życia.
W pierwsza strofa rzeczywiście zaplątana nieco ,, dodałem", ''oddałem" , może chociaż ,,czemu tak bardzo się oddałem?". Ale zaciekawiłeś. Pozdrawiam.

[Mirek]

Czytasz książkę,na moim ramieniu
oparłaś oddech westchnienia.

oparłaś oddech westchnienia jakoś tak nie pasi mi

[marta zoja]

Dziękuję za piękne słowa zapisane we mnie

[anastazja]

Chyba myslę przewrotnie, akurat pierwsza mi nie przeszkadza, może odbieram inaczej, jestem na tak w całości.

Pozdrawiam.

[JuPit]

Dziękuję Anastazjo Cieszę się, że wiersz podoba Ci się. A różne opinie o nim dają mi tę przyjemność, że każdy na swój sposób go odbiera, i działa on na wyobraźnię. Dziękuję i czekam na inne refleksje z nim związane.

[Gajka]

... kropli niepokoju
...oddech westchnienia
...kości życia

...z tęsknoty zaczerpniętej

To tak pod rozwagę

[czochrata]

technicznie nie jest to cacy,klimatycznie natomiast bardzo...