wspinajmy się póki czas jest odpowiedni nic bez nas o nas

[Jarek B]

żyję tylko
by pamiętać
jak smakują usta
nieskażone herbicydem

pod patyną śnię o miłości
popełnionej zaczynem słów
brakujacych w nie nadążam
o czasie przemijania
na jawie oto

ona nie chcąc zapomnieć
poszukuje w słodyczy koszteli
rozkładu nikotyny w organizmie
późno jesiennego krzewu
gdzie róże gdzie są róże
wróżące niesposób

nie kochać nie ranić
osypywać solą
przyżegać
w chwilach ulgi
do siebie na całego

i miłować się
miłować

czasy są na tyle chujowe
że szkoda ciepłoty pierdolić się
z każdym napotkanym problemem

chodźmy na spacer
może do kawiarni

mają dobre serwetki
i kilka magicznych słów
wsunę do kieszeni płaszcza

przeczytasz gdy zawieje nam drogę
lub jakaś inna kurwa zajrzy nam w oczy

[Gloinnen]

Eksperymentujesz z przerzutniami, ale chyba przesoliłeś w tym wierszu. Ciekawie brzmią budowane na nich wieloznaczności, ale co za dużo, to niezdrowo. W każdym wersie potykać się o przerzutnię... kiedyś też popełniałam ten sam błąd, bo to moja ulubiona figura stylistyczna, ale warto to wyważyć, bo istotna w tekście jest też pewna płynność, w którą przerzutnie powinny naturalnie się wkomponowywać, a nie ją łamać w każdym niemal wersie.

późno jesiennego

---> późnojesiennego.

czasy są na tyle chujowe
że szkoda ciepłoty pierdolić się
z każdym napotkanym problemem

Ja wiem, że lubisz sobie w wierszu solidnie zakląć, tylko w sumie tutaj to całkowicie kłóci się z klimatem poprzednich strof. Razi pospolitością i przerywa lot jak strzał z procy. Dla mnie ten fragment albo do wywalenia, albo do przeróbki. Jedyny wulgaryzm, jaki zostawiłabym, to ten w poincie. Podkreśla jej ekspresyjny, emocjonalny charakter i daje na koniec "powera".

przeczytasz gdy zawieje nam drogę
lub jakaś inna kurwa zajrzy nam w oczy

Bardzo na tak.

wsunę do kieszeni płaszcza

Zastanów się, jaki efekt można osiągnąć, oddzielając ten wers od strofy i pozwalając mu zaistnieć samodzielnie.

Pozdrawiam,


Glo.