7 październik

[Nilmo]

7 październik

domek z mojej poduszki
na której głowy nie śmiałem
inaczej jak delikatnie
czule
a z domku dwa ślimaki
na fioletowych wstążkach

w szpitalnym korytarzu
płakałem
jakaś kobieta z troską o mnie
a ja tłumaczę że to boskie łzy
bo takie małe
takie zdrowe
takie piękne
takie aż dla mnie niesłusznie
doskonałe

jutro już trzeci roczek


Alusiowi i Kasperkowi

[Sede Vacante]

Oj, przytuliłem ten wiersz. Niezwykle subtelny, delikatny, taki śliczny i ciepły.
Naprawdę, pięknie napisany, zmiękcza rewelacyjnie!

[Ewa Włodek]

oj, ugłaskaj ode mnie Jubilatów.

uśmiechy posyłam...
Ewa

[Nilmo]

Ugłaskałem choć nie było to łatwe. Chyba im niedługo czrwone kwstążeczki do policzków poprzyklejam.
Skoro już gryzmolę na tym forum, to pozwoliłem sobie tutaj uwiecznić ten ważny dla mnie dzień. A wyszło jak wyszło.
Dziękuję.

[anastazja]

A wyszło jak wyszło

z prawdziwym uczuciem, ciepłem i miłością.

Pozdrawiam.

[Henryk VIII]

"a z domku dwa ślimaki
na fioletowych wstążkach" - jak dla mnie super! Ze szczególnym wskazaniem na te 2 wersy ...

[Bonifacio Sieczepia]

Wyszło czułości od cholery.
Czepiam się infantylizmów, te tylko w dwóch zdrobnieniach.
Czepianie niepewne, bez nich wiersz traci na przekazie.

[Nilmo]

Dziękuję Wam bardzo Anastazjo i Henryku.
Boni Tobie osobno, bo widzę, że zrobiłeś analizę wszystkiego co ostatnio nabazgrałem. Bardzo Ci dziękuję za poświęcony czas i uwagi, które są dla mnie bardzo cenne.
A infantylizmy w tym wierszu....kurcze, z dzieciakami jakoś tak jest że na samą myśl o nich zbiera się człowiekowi na pieszczoszki słowne. Zresztą chyba nie tylko z dzieciakami. Ze wszystkim co człowiek chce przytulić i ukochać tak bywa, że często minimalizujemy, chcąc jakby móc ująć to w dłonie przygarnąć, zawłaszczyć. Ganię za to żonę twierdząc, że jak będzie tak do dzieci gadała to one nigdy się poprawnie nie nauczą mówić, a sam "domkuję" nie tylko w wierszach. Taki infantylny odruch jaskiniowca.
Jeszcze raz dzięki wszystkim za dobre słowo i pomoc.

[lczerwosz]

Piękne wzruszenie.
Nie ma się co czepiać zdrobnień, raptem domek i roczek. Zresztą demek to nie zdrobnienie, tylko po prostu trochę mniejszy dom. A roczek pasuje do dzieci, nie mówi się raczej, że więzień siedzi już trzeci roczek. Choć teraz już właściwie wszystko wolno.
A gdyby było:
a z domeczku dwa ślimaczki
na fioletowych wstążeczkach to byśmy podyskutowali.
Pozdr
L.

[Gloinnen]

Sympatycznie poczytać takiego Nilmo...
Taki ludzki ten wiersz, nie zgryźliwy, jak większość Twoich.
Przy okazji - taka uwaga - bo piszesz w odautorskim komentarzu:

A infantylizmy w tym wierszu....kurcze, z dzieciakami jakoś tak jest że na samą myśl o nich zbiera się człowiekowi na pieszczoszki słowne. Zresztą chyba nie tylko z dzieciakami. Ze wszystkim co człowiek chce przytulić i ukochać tak bywa, że często minimalizujemy, chcąc jakby móc ująć to w dłonie przygarnąć, zawłaszczyć.

Bardzo mnie cieszy, że zauważyłeś to właśnie na swoim exemplum. Oczywiście z rozszerzeniem na szerszy kontekst. (Bez złośliwości.)