paź dzierga nikiforowo

[atoja]

coraz bardziej kurczy się nasz pejzaż
za szybą

zmierzch już utkał srebrne nitki
na jabłoni
po opłotkach łażą
smętki
zaplatając ciasne
dni
w rozciągnięte
noce

jesienny
paź dzierga nikomu
niepotrzebny
szal

na płocie
wątłe dłonie rozwieszą
kolory
niech cieszą oczy
poetów

przy kuchennym stole obieramy
jabłka
w coraz dłuższe
skórki

październiczejemy

X. 2013

[Alek Osiński]

Ładne, przeczytałem z przyjemnością, wiem, ambicją może zostać
nawet jak najdłuższa strużyna, nawet bez zamieniania się w miesiąc

[atoja]

ambicją może zostać
nawet jak najdłuższa strużyna, nawet bez zamieniania się w miesiąc

dziękuję Alku
obieramy w coraz dłuższe.... sięgamy coraz dalej w przeszłość
to tak ponoć robi się na starość

[anastazja]

jesienny
paź dzierga nikomu
niepotrzebny
szal

październikujemy, super, choć wolałabym; wiosenniejemy. Cóż rzec, atoja fajniasty wiercho:))

[czochrata]

Piękny!!!

[atoja]

Piękny!!!

cieszy Czochratko
i Ana

[coobus]

październiczejemy

To do mnie. Dziękuję w imieniu jesiennych starszych panów. I dla wiersza.

[atoja]

To do mnie

czyli piękniejesz

dziękuję Coob