Autozłodziej

[Toyer]

Co dzień okradam się z siebie samego
wiara w lepsze jutro przechodzi obok
zdejmuje kapelusz mówi dzień dobry

ze skradzionego portfela drobne lęki
wydaję na odwagę nie żądając reszty
nałogowo kradnę siedem nieszczęść

paser nie chce kupić są bezcenne
siódme nie kradnij ja ukradłem
spowiadam się ze swojej słabości

[Sede Vacante]

Już miałem wkleić w komentarzu pierwsza zwrotkę, ale...druga...i trzecia...
Wkleiłbym cały najchętniej, albo gdzieś namalował go na ścianie, jako własny manifest
Idealnie odwzorowane również moje stany. Bardzo, bardzo bliskie.
Surowy styl, prosto z mostu, bez skomplikowanych metafor(one nie są wadą wiersza, ale czasem fajnie przeczytać coś takiego surowego, "prosto w twarz").
Styl rewelacyjny, typowo "mój". A treść? Cóż, jest nas teraz dwoje

[Toyer]

cieszę się że trafia do Ciebie ale żeby go na ścianie malować szkoda ściany Myślę że jest nas więcej wypijmy za nasz los

[czochrata]

b.dobra autorefleksja...

[Nilmo]

Trochę mi przeszkadza to "się z siebie", ale poza tym nie mam krytycznych uwag. Ciekawe i bardzo sugestywne wyznanie. Dziękuję.

[Maryla Stelmach]

ciekawy wiersz. za niego

[coobus]

Ciekawy, to prawda. Troszkę myli tytułem, mnie wpuścił w ślepą uliczkę złodziei aut, ale to mój błąd, przyznaję. Powoli wracam na ulicę samookradania.
Pozdrawiam

[atoja]

lecz bez niego...nic z tego...

[Sede Vacante]

Toyer - jest nas więcej. Pewnie sam znasz kilku, ja na pewno co najmniej dwoje, które zagubiłyby się w tym wierszu.
więc - za "odstających, skreślonych, wymiętych, skrzywdzonych, nieładnych...", jak nas zwą, tak zwą. Wypijmy
(kto powiedział, że w komentarzu wolno tylko komentować wiersz )

[Henryk VIII]

Bardzo dobry tekst! Treściwy, z interesującym zakończeniem.