po omacku

[Nilmo]

po omacku

mijamy się z powołaniem
w epoce maszynopisów
I grafolog wystaje na targu
sprzedając pięciopaki skarpet
bo przecież nawet podanie
o unijną dotację na laskę
nie może być odręczne

podobno dzisiaj na plebanię
przyszedł dla brzdąców niebezpieczny
mijamy się z powołaniem
nawet dzieci
bawią się w tatę i mamę live

mamy już wszędzie
tą elektry - fikcjo - fikację
po wsiach neony latarnie
owacje
że nikt już nie będzie ciemny
a wciąż mijamy się z powołaniem
podążając ku czerwonym światłom
gdzie klient jest też konkurencją


jutro zostanę kelnerką
golę nogi

[Sede Vacante]

mijamy się z powołaniem
w epoce maszynopisów
I grafolog wystaje na targu
sprzedając pięciopaki skarpet
bo przecież nawet podanie
o unijną dotację na laskę
nie może być odręczne

po wsiach neony latarnie
owacje
że nikt już nie będzie ciemny

bardzo istotny fragment, na miejscu kolejnych czytelników, nie lekceważyłbym tych wersów, może są najważniejsze

Cóż, sprawnie, bardzo ciekawie napisany wiersz. Temat postępującego rozkładu ludzkich wartości, wrażliwości, inteligencji - wiecznie żywy i dobrze. sprawdza się, bo jest bardzo prawdziwy.Ukazałeś tutaj małą część, ale zrobiłeś to świetnie. Nie da się przecież zawrzeć wszystkiego w wierszu,a nie wiem nawet, czy w książce. Ale nie mam niedosytu. Czuję, że powiedziałeś mi "wszystko". Bo właśnie, oprócz kilku "slajdów", mamy tę myśl zacytowaną. Ona jest dla mnie trochę jak rama całego wiersza, jak jego streszczenie. Cokolwiek nie powiedziane, nie napisane - w tej ramie zawiera się wszystko. Cała ludzkość.

[anastazja]

po wsiach neony latarnie
owacje
że nikt już nie będzie ciemny
a wciąż mijamy się z powołaniem

bardzo istotny fragment, na miejscu kolejnych czytelników, nie lekceważyłbym tych wersów, może są najważniejsze

Absolutnie Sede, wiadomo o co chodzi, śmiało - myślę, że nawet katolicy nie powinni mieć przeciwko. Jestem wierząca, a wiersz nie obraża, owszem obnaża, ale bardzo subtelnie ukazane. Dużo mówi tytuł, przynajmniej tak czuje. To wartościowy wiersz.

Pozdrawiam Nilmo, Sede.

[Ewa Włodek]

ano, właśnie! W sedno trafiłeś, Nilmo! Dawniej mieliśmy fundamentalne wartości, etosy, dekalogi, przykład z domu i środowiska - i to były drogowskazy oraz światełka w ciemności, które nas prowadziły - przeważnie - we właściwym kierunku. Teraz są antywartości, relatywizmy moralne, miękkość kręgosłupów oraz - że tak powiem - inne źródła "światła" oraz specyficzne drogowskazy, co sprawia, że po omacku idziemy, nie koniecznie tam gdzie byśmy chcieli...
Bardzo ważkiego problemu dotknąłeś, i dobrze!

serdeczność posyłam...
Ewa

[Mirek]

Bardzo ważkiego problemu dotknąłeś, i dobrze!

fakt choć to dawniej to było inne to dziś też jest inne od tamtego ... a tak w sumie to się w głowie kręci od tego ... lepiej prosto w jesień choćby bez chlebaka

Dodano -- 18 paź 2013, 18:54 --

jutro zostanę kelnerką
golę nogi

po co w leginsach nie widać

[Nilmo]

Bardzi Wam wszystkim dziękuję, za pomocne opinie i wypowiedzi.

[Maryla Stelmach]

mnie także się podoba,

[EwaMagda]

Czytelne przesłanie bardzo dobrego wiersza

Pozdrawiam