pozytywka

[semiramida]

POZYTYWKA

gra jak nakręcona
wiruje
w świetle gasnącej świecy

każdy może dotknąć
posłuchać

dzyń dzyń
puder osypuje się
z porcelanowych rumieńców

pod pozłacaną sukienką
skomplikowany
mechanizm
uciech

tylko nie wiadomo jak uruchomić
prawdziwe wzruszenie

laleczki nie płaczą

[lczerwosz]

Właściwie stale to samo. Rzeczywistość i sztuczność. Tylko inne techniki wytwarzania plastiku. Współczesna lalka już mówi. Ale stale nie płacze.
Ponadczasowe
pozdr
Leszek

Zapraszam do poczytania dyskusji pod moim wierszem Identyfikacja królowej Podobne problemy.

[Gloinnen]

Dziś czytam kolejny wiersz traktujący o problemie sztucznej tożsamości.
Jak wspomniałam, często w Twoich wierszach odnajduję motyw lalki, peelki która jest postrzegana jako bezduszny mechanizm, jedynie imitujący człowieka, ale pozbawiona uczuciowości i własnego "ja". Lalki zaprogramowanej na określone działanie, na pełnienie konkretnych funkcji.
Na ile wszyscy jesteśmy takimi lalkami, maszynami?
A jak nas postrzegają inni ludzie? Tacy, którzy się nami bawią, albo traktują przedmiotowo?

Przypomniała mi się piosenka M. Grechuty (autorem słów jest poeta J. Czechowicz):

http://www.youtube.com/watch?v=A8HsGQ2H8jg

Świetnie pasuje do Waszych wierszy - Twojego i Identyfikacji królowej Leszka Czerwosza.

Pozdrawiam,


Glo.

[lczerwosz]

ale mi się skojarzyło
miśnieńska porcelana
a śpiewa
http://www.youtube.com/watch?v=WLYgXm8s3p4