drobno ustrój

[em_]

jeśli kochać to kochać na zawsze

tak - bo tyle razy przy tobie byłam żywa
nie - bo tyle razy wiedziałam że jestem śmiertelna

to układa się w jedno
kamień na kamieniu
zarażeni zwykle budują sobie izolatki

zarażeni przebarwioną krwią - mówię do ciebie
choć niewidzialny zbrodniarz uciął nasz język
mówię do ciebie że to koniec

za oknami zerwane druty telegraficzne - znudzenie
z jakim przyzwyczajam wzrok do ciemności

cisza wzbierająca w wyłączonych odbiornikach
oddział

zamknięty w którym się ma na chwilę nowe serce
a później wściekłość

wściekłość - antybiotyk na ból po straconych

[coobus]

zarażeni zawsze budują sobie izolatki

Chciałem tu napisać, że zarażeni nie budują izolatek, że ktoś je buduje dla nich, ale... w końcu zrozumiałem symbolikę. Dotknięci chorobą i skażeniem, chowamy się przed ludźmi, szukamy dla siebie spokojnego kąta, by przeczekać, wyzdrowieć, choćby i po to najgorsze. Więc się nie czepiam, wręcz przeciwnie, czuję ten wiersz, i winę, jaką ona mu przypisuje.

[Gloinnen]

Podoba mi się bardzo ten rodzaj pisania. Opowieść płynie powoli, może właśnie tak jak "zarażona krew". Lubię także długą frazę, zawsze wydawała mi się bardziej melodyjna i "nośna", niż krótka.

tak - bo tyle razy przy tobie byłam żywa
nie - bo tyle razy wiedziałam że jestem śmiertelna

To jest piękne.

zarażeni zawsze budują sobie izolatki

Miłość, podobnie jak umieranie, potrzebuje odosobnienia.

cisza wzbierająca w wyłączonych odbiornikach
oddział

zamknięty w którym się ma na chwilę nowe serce
a później wściekłość

wściekłość - antybiotyk na ból po straconych

Różne są remedia, ale może faktycznie, wściekłość najskuteczniejsza.

Zastanowiłabym się nad "ościami" w wierszu: "wieczność", "obojętność", "ciemność", "wściekłość"... Pomyśl nad możliwością filetowania. Ze względu czysto brzmieniowego, ale także dlatego, że nadmiar "ościowatych" pojęć sprawia wrażenie ciężkie, toporne. Rozumiem, że w tekście ma być duszno (przypomniał mi się horror azjatycki "Infekcja"), ale potrafisz osiągać to mocną, obrazową metaforyką, niekoniecznie przesadnym nagromadzeniem abstraktów.

Pozdrawiam,


Glo.

[Bożena]

wściekłość - antybiotyk na ból po straconych

- nie do końca się zgodzę gdy odeszli bo to był ich wybór- można się wściekać ale gdy odeszli- w zaświaty to czy wściekać się wypada? - chociaż pewnie pomaga- więc może być lekarstwem- na ból po stracie- tak myślę

podoba mi się wiersz- pozdrawiam

[Ewa Włodek]

drobno ustrój - jak drobnoustrój: bakteria czy inszy wirus, zakażający organizm. Tak choroba kogoś najbliższego w swoisty sposób "zakaża" otoczenie - wszak wiadomo, że najbliżsi chorują wraz z tym umierającym. I chorują jeszcze długo po jego odejściu, czasem - do czasu własnego odejścia. Klimat tego wiersza jest mi bardzo bliski, bo wiem o czym piszesz. A "wściekłość jako antybiotyk na ból po straconych" - no, nie wiem, każdy czuje inaczej, ja czułam tylko żal, że nie mogłam zrobić nic więcej poza tym co zrobiłam i niepewność, czy aby na pewno zrobiłam wszystko, co mogłam...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[em_]

Wyrzuciłam trochę tych - ości,
dzięki

[Alek Osiński]

jeśli kochać to kochać na zawsze

tak - bo tyle razy przy tobie byłam żywa
nie - bo tyle razy wiedziałam że jestem śmiertelna

to układa się w jedno
kamień na kamieniu

Początek kapitalny, jak dla mnie to właściwie osobny
bardzo dobry wiersz, ale dalej też interesująco,
ciekawie wzmacniasz dykcję przez powtórzenia
i nawet to nie przeszkadza, bo to kwestia
wpisania się w rytm wiersza;

generalnie w sferze znaczeniowej - dość typowo
ludzie poszukują źródła "nietypowych"
dla nich reakcji, gdzieś poza sobą - tutaj
motyw "zakażenia", jednak wiadomo,
że to raczej sposób samooszukiwania,
bo przyczyna lokalizowana jest chyba
właściwie - we krwi; w tym wypadku
przebarwionej; efekt - czasami przeradza się
we wściekłość, potrafi też pewnie w inne formy,
ale w sumie wydaje mi się, zakończenie jest celne,
bo chodzi przecież zawsze o konkretną sytuację

Pozdrawiam

[ono]

mówię do ciebie
choć niewidzialny zbrodniarz uciął nasz język

za oknami zerwane druty telegraficzne - znudzenie
z jakim przyzwyczajam wzrok do ciemności

wybrałem

pzdr

[Patka]

Przyszłam tu za rekomendacją Glo. Zgadzam się z nią i resztą, że wiersz świetny. Trudno się o cokolwiek przyczepić. Może tylko to:

zamknięty w którym się ma na chwilę nowe serce

Mnie czyta się znacznie lepiej, gdy "się" jest po "ma". Ale to sprawa subiektywna, niczego zmieniać nie każę.

Reszta brzmi dobrze.

[Henryk VIII]

Witaj, myślę nad Twym tekstem - owszem ; prawdziwy, ciekawy - jestem tak. Ale! Bez bodaj 5 wyrazów ostatnich, ponieważ dają mi się zbędnym dopowiedzeniem ( pamiętaj jednak, że jest to jedynie moja SUBIEKTYWNA OCENA) . Więc konkretnie tak widzę zakończenie Twego tekstu:

"oddział

zamknięty w którym się ma na chwilę nowe serce
a później wściekłość

wściekłość"
Pozdrawiam jesiennie , przesyłając telepatyczną na rozgrzanie duszy;) i na rozgrzanie kości