Izba przyjęć

[Alek Osiński]

W barze poszukuję zawsze wolnego miejsca w rogu.
Bezpieczna pozycja, z salą przed oczami,
pozwala porządkować pojawiające się trudności.
Sprawia, że znika potrzeba akceptacji.

Samoobsługa burzy pojawiające się bariery. Kasjerka
błyskawicznie analizuje oddawane jej próbki. Ubrana
na biało laborantka podaje z kuchni wyniki badań, ale
nie interesuje się historią choroby. Inaczej,

mała blondynka krzątająca się między stołami.
Wygląda jak lekarz na porannym obchodzie.
Zatrzymuje się przy każdym pacjencie, zagląda w kartę,
pytając jak przebiegła noc, uspokaja. Tak, proszę
się nie bać, będę tu jutro, z pewnością.

Talerze jak wota lądują w małej drewnianej kapliczce.
Po jej drugiej stronie wyczuwa się niewidzialny ruch.
Jednostajne ruchy kołyszącej się kadzielnicy, cichy,
zdumiony gwar.

[Ewa Włodek]

no, ciekawie połączyłeś szpitalną izbę przyjęć z jej specyfiką z barem mleczny, i jego specyfiką. Trafnie wybrałeś to, co łączy te dwa miejsca. Dzieli je - kadzielnica, choć nie aż tak, jakby się na pierwszy rzut oka i myśli wydawało. W końcu - czy ze szpitala, czy z baru, czy skądkolwiek indzej - i tak nas to okadzanie nie ominie...Z przyjemnością poczytałam...

z uśmiechem...
Ewa

[Leszek Sobeczko]

przeszedłem kilka razy przez izbę przyjęć i ostatnio nie czułem się jak pacjent, a klient; trafiłeś

jestem krótko po odpowiedzi na mój prozaizujący tekst, no wiesz mieścisz się

z uwag, to bym pierwszy wers zakończył na " miejsca", a w "w rogu" dał niżej;
w drugiej strofie nie za bardzo udana jest wersyfikacja z końcówkami : "Kasjerka - Ubrana , ale"
w trzeciej też bym się "pobawił" enterem; ale to tylko moje widzimisię, bo jeśli o treść chodzi, to nie ingeruję w żadne słowo

przy okazji Twojej lektury przypomniałem sobie swój tekst w szpitalnych klimatach, nie pamiętam, czy tutaj odważyłem się opublikować, sprawdzę i jak mnie przytrzyma do jutra, to wstawię jako korespondujący do Twojego

pozdrawiam

[ono]

Talerze jak wota lądują w małej drewnianej kapliczce.
Po jej drugiej stronie wyczuwa się niewidzialny ruch.
Jednostajne ruchy kołyszącej się kadzielnicy, cichy,
zdumiony gwar.

wiersz
końcówka SUPER!!!


kamil

[Hosanna]

początek znalazł ze mną wspólną nutę estetyczną i .. ontologiczną

W barze poszukuję zawsze wolnego miejsca w rogu.
Bezpieczna pozycja, z salą przed oczami,
pozwala porządkować pojawiające się trudności.
Sprawia, że znika potrzeba akceptacji.

[Alek Osiński]

ontologiczną

poznanie faktycznie jest chyba najważniejsze, nawet jak róg zagięty...

czy tutaj odważyłem się opublikować, sprawdzę i jak mnie przytrzyma do jutra, to wstawię

to gdzie ten wiersz? wstawiaj Leszku, w końcu historia choroby musi być pełna

[EwaMagda]

Świetne połączenie, a puenta powala

Alku


Dwukrotnie usiłowałam wpisać komentarz, ale mi je gdzieś wcięło i teraz trwam w trwożnym oczekiwaniu, czy nie ukażą się w kalce ))

[coobus]

A bar z wyszynkiem to prawie gabinet psychoanalityka, barman naprawdę potrafi słuchać, potrafi nie odpowiadać, potrafi pomóc. I czasami się zjawi lekarka pierwszego kontaktu.
I jak tu nie korzystać z pomocy medycznej, w takich warunkach.
Wybacz, ze spuściłem ze smyczy własną wyobraźnię. Za wiersz

[Leszek Sobeczko]

to gdzie ten wiersz? wstawiaj Leszku, w końcu historia choroby musi być pełna

ano tu
http://www.osme-pietro.pl/wiersze-biale ... 12306.html

[Gloinnen]

Bezpieczna pozycja, z salą przed oczami,
pozwala porządkować pojawiające się trudności.
Sprawia, że znika potrzeba akceptacji.

Cały ten fragment niepotrzebnie interpretuje pierwszy wers strofy. Ja osobiście bym z niego zrezygnowała. Ale może się mylę.


Dalej - powtórzę za przedmówcami - rewelacyjnie zbudowana analogia między dwiema rzeczywistościami. Umiejętnie balansujesz pomiędzy, biorąc za punkt ciężkości kondycję człowieka. W sensie fizycznym i egzystencjalnym. Eksponujesz wszystkie ludzkie lęki, zagubienie, pierwotne potrzeby, lęki - i konieczność ciągłego dotykania granic.

Czy zaświaty - to zaplecze wszechświata? Takie pytanie mi się nasunęło przy lekturze - mimochodem.

Pozdrawiam,


Glo.