Śnił mi się dom

[anastazja]

w czajniku wrze woda
na herbatę z dziurawca - płakał
krwią kiedy go rwałam
kropla po kropli

czas kąkoli i maków umiera
z braku świerszczy cichną trawy
może powrócą z zapachem wiosny

szukam sensu
o zachodzie słońca
przysiądę pustkę

zmarszczone dłonie miały imię
budzą mnie nocą
na rozpłakanej poduszce
przechowam pamięć

[Henryk VIII]

Łagodny, przyjemny wiersz. "zmarszczone dłonie miały imię" - to prawda, dłonie mogą mieć imiona.

[anastazja]

Dziękuję Henryku, miło Cię gościć u siebie.

Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

zmarszczone dłonie miały imię
budzą mnie nocą
na rozpłakanej poduszce
przechowam pamięć

to, Anastazjo...Teraz mam taki czas w życiu, że niejako automatycznie "wychwytuję" takie nastroje...

a ten dziurawieć płaczący "krwią, kropla po kropli" przypomniał mi powiedzonko o tym, że człowiek w wielkim bólu płacze "krwawymi łzami"...

serdeczność posyłam...
Ewa

[Bonsai(Tomasz Socha)]

Ta krew nadaje odrobinę smutku.
Ale odczytanie tekstu i tak napoiło mnie pozytywną mocą

[marta zoja]

Anastazjo ciągle śni mi się dom... gdzie ciepłe dłonie, przytulą mnie do siebie... Dom moich dziadków na wsi... moje dzieciństwo... bieganie po łące boso... zanurzanie się w ciepłej wodzie stawu... patrzenie w niebo na samotności... z głową pełną marzeń... w chmurach... Dziękuję za przypomnienie beztroski... Z Twoją wrażliwością MZ

[coobus]

Dziękuję za przypomnienie beztroski... Z Twoją wrażliwością

Chyba też tak to odbieram, ujmujesz mnie w swoich wierszach wrażliwością.
Tutaj wypełniasz pustkę wspomnieniem, poruszasz i moje struny, nasze, ta melodia jest chyba każdemu dobrze znana,
Piękne słowa, Anastazjo
Ślę ciepłe pozdrowienia w chłodny dzionek

[anastazja]

Teraz mam taki czas w życiu, że niejako automatycznie "wychwytuję" takie nastroje...

to Ewuniu aura tak sprawia, dzięki kochana. Buziaczki slę

napoiło mnie pozytywną mocą

Miło mi bardzo Tomaszu.
Pozdrawiam.

Dom moich dziadków na wsi... moje dzieciństwo... bieganie po łące boso...

właśnie tak Zoju, jeśli ktoś mieszkał na wsi, lub bywał w czasie dzieciństwa, nie sposób zapomnieć.
Wdzięcznam, za odwiedziny.

poruszasz i moje struny, nasze, ta melodia jest chyba każdemu dobrze znana,

Zapewne cobusku. Jakoś nie mogę zapomnieć mojej mamy, Jej pracy, czułości, cierpień sto tysięcy wziętych, eh - dużo by mówić.
Dziękuję, za ciepłe słowa.

[EwaMagda]

Nostalgia, tęsknota, odrobina smutku... a co ja będę się rozpisywać!
Anastazjo - śliczny wiersz

[Alek Osiński]

przysiądę pustkę

jakoś mało zrozumiałe dla mnie, może

przysiądę przy pustce lub
coś w ten deseń, ale to szczegół,
pozdrawiam